Seokjin, sırtındaki eskimiş görünümlü, çoğunlukla yeşil renkli olan çantayı kucağına yerleştirdi. Kızarmış, parmaksız eldivenlerinin sardığı ellerini birbirine sürterek ısınmaya çalıştı.
Dünkünden pek de farklı görünmeyen yanındaki adama küçük bir bakış atıp, önüne döndü. Konuşmaya başladı:
"Hiç sinek kuşu gördün mü?"
Adam, kafasını belli belirsiz sağa sola salladı.
"Tüyleri çok parlak ve renkli oluyor, garip bir şekilde de istisnasız hepsinde yeşil renk bulunuyor."
Karşısındaki ağacı incelerken, çocuksu bir heyecanla devam etti:
"Sinek kuşları hakkındaki en garip şey ne biliyor musun?"
Kırmızı saçlı, ilk defa Seokjin'le göz teması kurdu.
"Rüzgara ve hava akımına karşı dengelerini sağlayarak havada asılı kalabiliyorlar! Ve dahası da var, geriye doğru uçabiliyorlar!"
Siyah saçlı, istediği tepkiyi alamayınca heyecanını bastırma kararı aldı. Tanımadığı kişilerle kuşlara olan sevgisini paylaşmak iyi bir fikir değildi demek ki.
Gereğinden fazla uzun süren rahatsız edici bir sessizlikten sonra, kırmızı saçlı yanındakine döndü:
"Hoseok."
Seokjin, kaşlarını kaldırdı ve kafasını ellerine çevirdi. Gülümsemesini saklayamamıştı. Yanındakinin söylediğinin ismi olduğunu tahmin etmek çok da zor değildi.
Düşündüklerini söylemekten hiçbir zaman kaçınmamıştı, şimdi de ortada pek farklı bir durum yoktu:
" 'Verilen işaret' demek! Gereksiz bilgilerime bu kadar uzun süre katlanan tek kişi olduğundan tahmin etmeliydim! Benim için verilmiş bir işaretsin! Ve umarım bu işaret iyiye dönüktür."
Seokjin, yüzünü süsleyen saçlarını önünden çekerek güldü. Hoseok'un tepkisine bakmak için ise hızla sağına döndü.
Görünüşe bakılırsa akşamın geri kalanı sessiz geçecekti.
✿
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
