Kuba od zawsze lubił zabawę w chowanego. Znał najlepsze kryjówki, w których mógł się schować i cicho śmiać, gdy inne dzieci nie mogły go znaleźć. Dzieci z podwórka były bardzo niecierpliwe. Śmieszyło go to.
Nieraz siedział w swojej niezawodnej kryjówce nawet godzinę, zanim dzieci zawołały żałośnie, że po raz kolejny się poddają. Zawsze się poddawały.
Pewnego słonecznego dnia Kuba znowu zaproponował zabawę w chowanego. Jego koledzy i koleżanki ochoczo się zgodzili, co odrobinę zdziwiło chłopca. Przeważnie musiał ich do tego długo namawiać.
Od razu pobiegł do swojej ulubionej kryjówki. I czekał. Czekał, aż słońce w końcu całkiem zniknęło za horyzontem, a na dworze zrobiło się ciemno i zimno. Kuba ostrożnie wyjrzał zza krzaków. Lecz na podwórku nie zobaczył już nikogo.
Wygrał?
ESTÁS LEYENDO
Licho nie śpi
General FictionZbiór trzynastu krótkich, raczej niepowiązanych ze sobą tekstów, które nie zaliczają się ani do drabble, ani do prawomocnych oneshotów. Duża dawka ironii, symbolizmu i dziwactwa. Satyry. Interpretacja dowolna. Mimo wszystko nie brałabym tego za bar...
