16

26.2K 465 4
                                    


It's an interesting combination: Having a great fear of being alone, and having a desperate need for solitude and the solitary experience. That's always been a tug of war for me.
____________

Mira

MAG ISA na lang ako ng magising. What happened last night was beyond what I expected. Blake was my first when were still together. But, when we broke up wala ng nagdaang iba sa akin.

I smiled. As I remember how gentle he was, the way he kissed, his every stroke, his every thrust. Umayos ako ng upo saka ko napansin yung note sa ibabaw ng table.

Hate too leave so early, but I have an emergency operation. See you at the Stix. Tonight. At 7pm.

Blake.

I smiled. Saka ako bumangon sa kama, itinapi ko yung kumot sa katawan ko, magsh-shower na sana ako kaso na intriga akong libutin ang unit niya. Inilibot ko ang mga mata ko sa kabuuan ng condo unit.

Lahat nagbago na. Wala ng traces ng batang Blake. Walang mga posters, magazines, at toy collections. Napalitan na ito ng mga makakapal na libro pang medisina, human anatomy, mga scrub suit, at white coat. Everything changed. Pati kaya ang pagmamahal niya sakin nagbago din kaya?

Then I saw a picture on his working desk. It was him and a beautiful woman. Fair skin, heart-shaped face, pink lips, perfect set of white teeth.

Nahigit ko ang pag hinga ko. Her eyes were blue. Katulad ng sa isang malinaw na tubig. Maybe she is Amanda. Dahil nakita ko na si Cassiedy at hindi siya ang nasa litrato. May parang kumurot sa puso ko ng makita ko ang litrato nila. Blake seemed very happy. You can see it in his eyes.

I shook of the bad vibes. You can do it Mira. You had him once. Walang tagumpay na madali at hindi pinaghihirapan.

I headed to the bathroom for a quick shower. I love Blake. And I will not let go of him this time.

"How was your night with Blake?" she brutaly said over the phone.

"Shut up, Alexa! Baka may makarinig diyan sayo!" saway ko sa kanya.

After I got home and checked for papa. Dumiretso na ako sa kwarto ko para tawagan si Lexie. Alam ko, sobrang excited na siya kung ano ang nangyari sa amin ni Blake matapos ko siyang maihatid.

"So how was Marco and Jairus' hangover?" pag-iiba ko sa topic namin. Dahil I think I'm not ready yet to bulged whatever happened between me and Blake.

"Hmm...A little bit but they are a strong as a stallion! Nasa mga kanya-kanya na silang mga clinic ngayon. Oh! Don't change the topic Mira." pag wa-warning sakin ni Lexie.

"I will talked about it when I'm ready, Lex." I muttered. "Pupunta ako diyan mamaya sa Stix. We will talk." after I said my goodbye I hung up the phone. I stared blankly at the wall. Wondering kung ano na ang mangyayari sa amin ni Blake.

Hindi ko pinagsisisihan ang nagyari sa amin kagabi, It's the best thing that ever happen for the longest time.

But what about his feelings for Amanda? I will deal it later. Saka ako nakatulog.

"So, what's the score?" Lexie smiled wickedly.

"It's private, Lexie. I'm sorry." apologetic naman ako sa kanya na ikinasimangot nito ng tuluyan.

Isang oras na niya akong kinukulit dito sa Stix. Maaga akong pumunta kahit 7pm pa ang meet up namin ni Blake. Hindi naman ako nagaalala kay papa dahil maayos ang pag aalaga ng nurse niya na si Mayla.

"I can't believed that you're hiding something from me." exaggerated niyang sabi.

"It's not like that, pero...alam mo naman na kahit ako mismo hindi alam kung ano ba talaga kami ni Blake." saka ko pinaglaruang tipain ang keyboards sa piano. Hindi naman ako naiinip because Lexie's keeping me company. Kumunot lang ang noo ko ng may mapansin ako sa kanya.

"Lex, what is that?" pagaalala kong tanong. Napakalaking pasa ang nasa braso niya, mangasul-ngasul na nga ito at hindi kayang takpan ng concealer dahil na din sa maputi si Lexie.

"Ah, ito? Wala to. Madali lang talaga akong magpasa." defensive niyang sabi. "Uhm, I'll go check the other customer." sabay alis.

2 hours later...

Almost an hour late na si Blake sa usapan namin. Ayoko naman siyang tawagan dahil baka marami lang siyang ginagawa. Naka ilang tugtog na din ako para malibang lang ako sa oras but I can't stand it anymore.

I was about to searched Lexie para magpaalam na uuwi na ako when my celphone rang.

Blake is calling...

"Blake?" Yun ang una kong sinabi after kong i-accept ang tawag niya.

"Mira, sorry I can't come. I have something to deal with." his voice was struggled.

"May problema ba? Kailangan mo ba ng tulong ko?" pag o- offer ko sa kanya.

"No. It's fine. We'll talk, but not now. I'll call you as soon as possible."

And that's the last I've heard of him. Kinakabahan ako. Gusto kong malaman kung ano ba talaga yung emergency na sinasabi ni Blake.

I dialled Marco's phone.

"Hello. Miranda? May problema ba kay Uncle Rick?" may pag aalala sa tono ng boses nito.

"No. Marco, Papa's fine. M-may...I have something to know about...Do you know where Blake is?"

"Ah, yes, he is with me. May nangyari lang kasi. Dan have to looked for Amanda and baby Jace. Wala si Jake ngayon eh. Baby Jace rushed to the hospital, magkasama sila ngayon ni Amada."

Those words hit me, straight through my heart. After what happened to us. He said we will talked about us. And now, because of her. Nag iba na naman ang ihip ng hangin?

I took a deep breath, struggling to stay in control. I wanted to lose myself in hating him and HER.

Yes. We hadn't declared our love for each other; as far as either of us knew, this was just a fling, but at least kahit respeto lang sana ang ibigay niya.

But now I knew where I stand to him. Dahil sa aming dalawa ni Amanda. Ako ang saling pusa. Ako lang ang option number 2.

I would be damned if Blake would get into me again, dahil kung ano man ang namagitan sa amin kagabi. Pipilitin kong kalimutan.

Kagaya ng pag patay ko sa nararamdaman ko sa kanya.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ms.Therapeutic

Medical Batchelor Series 1: Taking Chances Where stories live. Discover now