CHAPTER 1: Fulfilling Our Dreams

16 0 0
                                    

Iannah's POV

[Drop everything now
Meet me in the pouring rain
Kiss me on the sidewalk
Take away the pain
Cause I-----]

"Hello?" I answered the phone.

["Hey! Coz, are you done yet? Nandito na ko sa baba."] My cousin.

"Sandali nalang 'to, coz. Bababa nalang ako diyan ' pag tapos na." I answered.

["Okay, just be hurry. I'll wait for you here at the living room."]

"Okay, I'll hang-up now. Bye." I answered then hang-up the phone.

Hi I'm Lovely Iannah K.(Kim) Chavez.

Kasalukuyan kong iniinspeksiyon ang kuwarto ko ngayon kung may naiwan paba 'kong mahalagang gamit.

Aalis kasi kami ngayon ng cousin ko para magtrabaho sa Seoul, Korea.

Ni-recommend kasi ng auntie ko yung trabaho bilang secretary. Makaibang kompanya nga lang ang pinag apply-yan samin ni auntie.

Ang auntie ko ay kapatid ng mommy ko na Korean Citizen. Ang daddy ko naman ay pure Filipino.

Actually kakagraduate lang namin ng "Buisness Management", kaya lang gusto muna namin ng cousin ko na makaipon ng puhunan para sa itatayo naming buisness.

Hindi kasi kami mayaman pero may kaya kami. Gusto lang talaga naming maging independent para hindi na kami umasa sa pera ng parents namin ng cousin ko.

Kasalukuyan akong nagmumuni muni nang biglang bumukas ang pinto.

"Coz! Ano ba naman yan?! You're too slow!" She shouted. Guess who?

Ofcourse no one else my cousin.

She's Mary Lene C.(Chavez) Alcantara. My cousin in short. Her mother and my father are siblings. For me she's my cousin/bestfriend. Pwede naring kapatid kasi parehas naman kaming walang kapatid.

"Hey! Coz, sa sobrang bagal mo baka ma-late tayo sa flight."

"Duh! As if naman ma-late kami, ang aga aga pa kaya."  my thoughts.

Sinipat ko muna yung watch ko."Coz, it was just 8:00 in the morning, our flight is 10:30 in the morning. You are being exaggerated." I answered.

"Whatever?! I'm just being concern about the traffic." she said while rolling her eyes.

"Okay, I know your point. So... Let's go?" I ask.

"Tss, bagal." she mumured then walk out.

Napailing nalang ako bago sumunod sa kanya.

--------------------------------
PAGKABABA

"Baby! Are you sure about this? If you're not, it's okay. You can tell me, baby." my mom.

Kung alam niyo lang, paulit-ulit niya kong tinatanong niyan... Not everyday but every hour.

"Mom, you already asked that question many times. And my answer is final... I'm going." I answered decidedly.

"I think you ate decided already, but,baby, please be careful there. Huh?" mom asked worriedly.

"Ofcourse, mom. I'll take care about myself. Don't worry about me." I said then smile at her.

Fight For YouWhere stories live. Discover now