I took the chance to run. Di ako makapaniwala na kinaya ko 'yon.
"DWEN! GET THAT F*CKING KID!" Sigaw nya sa lalakeng kasama nya. "DON'T LET HER ESCAPE!"
Mas lalo ko pang binilisan ang takbo ko. "Hindi," hindi nila ako pwedeng mahuli. Please let me e...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Erabille Quill Curtiz
I bet my lip to hold back my tears sabay subo ng popcorn. Sobra na ang pagkasalbahe nya. Nakakakulo ng dugo. Kumuha ulit ako ng popcorn at itinuloy sa bibig ko.
"Binge ka ba?! Hindi na kita mahal!" Sigaw ng salbaheng si Alex kay Karen. She was disparately begging for him too hard para hindi sya nito iwan. Kadarating lang kasi nitong si Alex galing States and he promised na kapag uuwi sya, he'll take her with him. Pero nagbago ang isip ng mokong! Umasa tuloy sya. Buti nalang nakaka-intindi ako ng Hangul at nakakapag-salita rin dahil sa kakanood ko ng k-drama. So hindi ko na kailangan ng subtitle.
"P-please Alex... I-i love you. W-wag mo 'kong iwan." Sabi nya sa pagitan ng bawat hikbi. Nanginginig at halos walang tigil ang kaiiyak. "Please,"
"Let him be!" Sigaw ko. Ayan, nakisale na ako. "May iba na yan, 'wag mong ipagsiksikan ang sarili mo sa taong hindi deserving sa pagmamahal mo!"
"A-alex, gagawin ko ang lahat." God, lumuhod na sya habang nakayuko at umiiyak. Lalong nanikip ang dibdib ko. Girl, tumayo ka 'dyan. "Just don't leave me!"
Napailing nalang si Alex and made his way through Karen's luggage at mula 'don, kinuha nya ang passport ni Karen.
Actually ilang beses ko na pinapanood and scene na 'to pero naiiyak parin ako.
"Anong gagawin mo?" Her lips we're trembling at sobrang namumugto ang mga mata. "Alex?!"
Pinunit nya ang passport kasama ang ticket sa flight. "This.Is.Useless!" Gigil nyang sabi. Bawat salita nya, kasabay ng paghihiwalay ng mga papel.
"WAAG!" She tried to snatch it from him pero mabilis na tinapon ito ni Alex sa fountain."P-please naman... 'wag! T-tama na," Dali-dali namang hinabol 'yon ni Karen. Umaasa na sana hindi tuluyang mabasa at mabuo ulit ang passport nya. Patuloy ang pagkuha nya sa pira-pirasong papel mula sa tubig. "T-tama na,"
Madaming tao ang nakakakita sa kanya, karamihan ay mukhang naawa sa sitwasyon pero wala naman silang magagawa. Ginusto 'yon ng writer at director. Sigh.
Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko. I already torturing Alex in my head. Awang-awa ako kay Karen. I felt her sadness. Kahit 'di pa ako nagkaka-lovelife.
Ganito ako lagi kapag nanonood ng K-drama. Hindi ko maiwasang umiyak. Kasi naman! Nadadala ako sa kwento! Feeling ko, ako 'yong bida!
For me kasi mas naiiyak ako sa k-drama kesa sa mga teleserye dito sa pinas. Mas dama ko yung bawat pangyayari.
Minsan, iniisip ko... Paano kaya kung maging K-drama rin ang peg ng love story ko?
But that was years ago. My life changed when something that I don't expect happened to my life.
