Άρωμα από κόκκινο κρασί!

20. Αιτία βεντέτας!

Αλέξης!

"Γιατί δεν μου το είπατε; Γιατί δεν το σταματήσατε; Γιατί δεν μιλήσατε; Τώρα γιατί έπρεπε να το μάθω; Τώρα δεν έπρεπε να το μάθω." Του φώναζα έξαλλος.  "Έπρεπε να μου μιλήσετε. Η Μαίρη ήταν έγκυος το παιδί μου. Καταλαβαίνετε τι κάνετε; ερωτεύτηκα την αδερφή μου. Πώς το αφήσατε να συμβεί αυτό; Έπρεπενα πείτε  μιας αρχής  την αλήθεια..."

"Όταν μάθαμε για την σχέση σας ήταν είδη πολύ αργά. Αν θυμάσαι καλά Αλέξη σας έπιασαν και αμέσως ήρθε η Μαρίζα στην Κρήτη."

"Τίποτα δεν σας δικαιολογεί. Την αλήθεια έπρεπε να την μάθω τότε και όχι τώρα. Γιατί ήρθατε εδώ σήμερα; περιμένετε να σας αναγνωρίσω σαν πατέρα μου; πως μου ζητάτε να δεχτώ κάτι τέτοιο; για αυτό  είχατε  τόσα χρόνια  αδυναμία σε εμένα; που δεν μπορούσα ποτέ να εξηγήσω. "

"Αλέξη είσαι γιος μου. Προσπάθησε να καταλάβεις τι έχει συμβεί. Αυτή την στιγμή η Μαρίζα μαθαίνει την αλήθεια."

"Να καταλάβω; ας γελάσω! Εμάς ποιος μας κατάλαβε; Εμένα έπρεπε να διώξετε από την Κρήτη , οχι την αδερφή μου.   Την Μαρίζα γιατί δεν την αφήνεται να είναι με τον Παύλο; επειδή είναι η βεντέτα σας στην μέση ή γιατί είναι αδερφή του Παύλου;"

"Η Μαρίζα δεν είναι κόρη μου. Από την στιγμή που έμαθα την ύπαρξή σου ξεκίνησε η βεντέτα."

"Δηλαδή εγώ ήμουν η αιτία της βεντέτας; " ειπα και κάθισα απότομα  κάτω.

"Όχι Αλέξη. Η αιτία ήταν ο άνθρωπος που θεωρούσες για πατέρα σου. Πρέπει να με ακούσεις. Δεν φταίει κανείς γι'αυτό , πέρα από τον Μανογιαννάκη. Άκουσέ με Αλέξη. Όλοι σε καταλαβαίνουν. Πρέπει όμως να μάθεις την αλήθεια για μένα και την μητέρα σου. Άκουσέ μας και μην μας συγχωρείς μετά από αυτό. Κάθισε για χάρη της Μαρίζας και της Μαίρης." Μου είπε και κάθισα για να τον ακούσω μόνο και μόνο για εκείνες.

Μαρίζα!

"Μάμα πρέπει πρώτα εγώ να σου πω κάτι. "Της είπα με φωνή που έτρεμε από το κλάμα.

"όχι Μαρίζα. Θα μιλήσω πρώτα εγώ . Δεν παίρνει αναβολή. Εσύ και ο Παύλος πρέπει να είστε μαζί.  Ξέρω  πως νιώθεις  και πόσο υποφέρεις. Δεν μπορώ  να επιτρέψω  να έχεις  την ίδια τύχη με εμένα.  Θα σου μιλήσω για το πώς ξεκίνησε η Βεντέτα. Ο καιρός  που ο πατέρας σου   μου κρατούσε το  στόμα  κλειστό  τελείωσε.  " Μου είπε εκείνη και έφερε την φωτογραφία του Μανούσου. "Εγώ και ο πατέρας του Παύλου είχαμε τα καλύτερα κτήματα και αμπέλια σε ολόκληρα τα Χανιά. Ήμασταν συνεργάτες και φτιάχναμε το καλύτερο κρασί. Εγώ δούλευα τότε στο μαγαζί μου με τα παραδοσιακά , κρητικά προϊόντα που έβγαζε η οικογένειά μου και εκείνος στα κτήματα. Γνωριστήκαμε καλύτερα και αγαπηθήκαμε αληθινά. Ήμουν τότε μόνο δεκαοχτώ χρονών και εκείνος εικοσιπέντε. Υπήρχε όμως και οι Μανογιαννάκηδες. Έκλεψαν το κρασί των Μανοβυρογιαννάκηδων και ξαφνικά ήρθαν πρώτη. Ο πατέρας μου συνεργάστηκε μαζί τους για να βγάλει και άλλα λεφτά και το όνομά του να συνεχίζει να είναι πρώτο. Ύστερα με πάντρεψε μαζί τους και οι δύο οικογένειες ενώθηκαν. Την ημέρα του γάμου μου ο Μανούσος ήρθε για να με κλέψει, όμως τον περίμεναν και για να μην τον σκοτώσουν, δέχτηκα να παντρευτώ τον Ανέστη. Την νύχτα του γάμου όμως προσπάθησα να ξεφύγω από τον πατέρα σου και βρήκα τον Μανούσου. Με αποχαιρέτησε με τον πιο όμορφο τρόπο. Του έδωσα το Σώμα κια την καρδιά μου. Δύο μήνες αργότερα έμαθα πως είμαι έγκυος τον Αλέξη. Ο πεθερός μου και ο πατέρας του Μανούσου σκοτώθηκαν εξαιτίας αυτού του παιδιού. Αυτές ο δύο οικογένειες ορκίστηκαν να μασιούνται για πάντα. Τρία χρόνια αργότερα ο Ανέστης έχασε από τους Μανοβυρογιαννάκηδες σε ένα διαγωνισμό κρασιού και το βράδυ ο Ανέστης ξέσπασε πάνω μου. Την ημέρα που γεννήθηκες, ο Μανούσος μου έδωσε αυτό το κολιέ και από τότε δεν μιλήσαμε ξανά. " Μου έλεγε όλη την ιστορία κλαίγοντας. Μου κρατούσε τα χέρια και έτρεμα.