Chapter 12

45 13 0
                                    

Trinity's POV

I first saw her at Red Daisy looking troubled. She's roaming her eyes looking for a place to sit. Her angelic face brightens when her eyes settle at me. She looks so innocent and beautiful. I became her first best friend and I love her for that. We started to hang out and later on I introduce her to my other best friends which is Kianna and Ysabelle.

I love her. She's my best friend after all. I've been crying that night thinking that we lost her. And I was so happy when she opens her eyes beside the seashore. She's alive, thank God. We share happy moments together in this island. I'm so worried when she was poisoned and was unconscious for days. She eat that fruit to divert our attention because everyone is arguing. She doesn't want that. And when she disappear I blame myself. We left the stream to look for her even if it's dangerous.

We are in danger when she came and save us. She even kill those two huge dogs alone. She brought us some foods to eat. She protect us from those large bats even tho she got some scratches and wounds. She even kill the large bat so that it wouldn't cause any danger to us.

All along she prioritize others before herself. She's selfless. She always protect us. And she never show us some negative attitude or dark intention. Her gray eyes always speaks innocence and purity. She's always easy to read. Her gray eyes speaks it all.

But why? Why didn't I believe her?

Eyes never lies. Kitang kita ko sa mga mata nya na inosente sya, na wala syang ginawang masama. Ang mga mata nya ay nagsusumamo na paniwalaan ko sya. Kung may mas nakakakilala sa kanya ay ako yun. Ako lang ang nag-iisang matalik nyang kaibigan. Ako ang mas pinagkakatiwalaan nya sa aming lahat.

Lagi nya akong ipinagtatanggol pero ni isa ay hindi ko man lang sya naipagtanggol. Hindi ko sya pinaniwalaan kahit kitang kita ko sa mga mata nya na nasasaktan sya. Ni hindi ko man lang sya kinampihan totoo man o hindi ang ibinibintang namin sa kanya. Kahit ako lang para naman may kakampi sya pero hindi eh. Hindi ko nagawa. At ang mas malala pinatay namin sya. Pinatay namin ang best friend ko. Pinagsasaksak at iniwang nag-aagaw buhay at duguan.

Ano pang ipinagkaiba namin sa ibinibintang namin sa kanya? Isa na rin kaming kriminal.

Napatigil ako sa paglalakad at napaluhod sa damuhan. Nag-unahan sa pagpatak ang mga luha ko. Anong ginawa mo Trinity? Anong ginawa mo sa sarili mong kaibigan?

"Trinity are you alright?" Tanong sa akin ni Rain.

Napatigil din sila sa paglalakad at napatingin sa akin. It's already six in the morning and we are halfway towards the jungle.

"It's not right! What we did is cruel knowing that she is our friend!" Sabi ko sabay iling. My tears won't stop from falling. Guilt was eating me.

"Pinatay natin si Eliana! Pinatay natin sya ng walang kalaban laban! Patay na sya kaya sa tingin mo magiging okay ako?" Sigaw ko na nagpatahimik sa kanilang lahat. She never fight when we stab her endlessly. Nakatingin lang sya sa amin na tila hindi makapaniwala sa ginagawa namin sa kanya.

"She killed Kinsley!" Ganting sigaw ni Zeke.

"Then I don't fúcking care anymore!"

Pagkamuhi ang nakikita ko sa mga mata nya habang nakatingin sa akin. Umiling lang ako saka tumakbo pabalik. Pabalik kay Eliana. Hindi pa sya patay nang iwan namin sya. Limang oras palamang ang lumilipas.

Eliana please hold on. You're strong right? Please don't die. I'm coming okay? I just hope that you're not yet dead.

Tumakbo ako ng mabilis.

Eliana please! Kahit hindi mo na ako patawarin basta mabuhay ka lang. Pinagsisisihan kong hindi kita pinaniwalaan. Na hindi man lang kita kinampihan.

Under The HorizonWhere stories live. Discover now