(Zemi's POV)
Minulat ko ang mga mata ko at nakita ko ang kuwarto na puro puti?... Tekaaa hospital ba to?! Bat andito ako? Tanong ko sa sarili ko. Takang-taka parin ako at nagmumuni-muni. Hanggang sa makita ko ang isang lalaki.
"Ohhh-- gising kana pala. Wag kang tatayo baka mabinat ka!" sabi nito na may halong pag-aalala.
"Teka sino ka ba? At bakit ako nandito?" Tanong ko sa lalaking nakaupo. Parang pamilyar siya. Nakasalamin ito at may soot na mask. Takte, bat parang lagi akong nakakasagupa ng ganito?
"Di mo ba naaalala? Nagkaroon ng barilan kaninang umaga sa 7/11 at di inaasahang natamaan ang paa mo at nawalan ka ng malay kaya dinala kita dito" sabi nito at bumuntong hininga.
"Nasaan ang best friend ko?" Tanong ko sakanya. "A--ahh umuwi na yun k--kanina pa" reply nito sakin.
"Huh?! Umuwi na?! Iniwan ako dito?!" Gulat na gulat kong tanong.
"A--ahh oo eh" kinamot niya ang ulo niya na halatang kinakabahan sa mga tanong ko.
"Okay. Gusto ko ng umuwi!!" pagmamaktol ko at shit. Nang akmang igagalaw ko na sana ang paa ko bigla akong napadapa. "Arghhhh! Ansakittttt!" sigaw ko at agad namang pumunta ang lalaki sa kinabagsakan ko.
"Sabi ng wag kang tatayo eh. Yan tuloy nasaktan ka. Tss" sabi nito at hinawakan niya ang kamay ko upang alalayan ako pabalik sa kama.
*dug dug dug dug dug dug dug*
*silence*
Ano to? Bat parang naramdaman ko na dati to? Tekaaaaa wag mo sabihing may sakit ako sa puso? De joke.
Bigla kong binaling ang mata ko sakanya "Gusto ko na talagang umuwi. I wanna rest in my bed"
"Ihahatid nalang kita sainyo. Alam ko kung saan ka nakatira. Wag mo ng tatanungin kung bakit"
"Wha--ttt th-ee f*ck!? Seryoso? Stalker ba kita??! Baka may masama kang balak. Please iba nalang, wag sakin!!" Bulyaw ko sakanya.
Kumunot ang noo niya, "Teka, Hindi ako masamang tao, sa gwapo kong to. Atsaka wag ka mag-assume na stalker moko, sa itsura mo na yan, di ikaw ang tipo ko" pagmamatigas niya.
"O--okay fine. Pasalamat ka at gwapo ka, yang SALAMIN mo pala" sabay hagalpak ng tawa.
"Tss. Nagsalita ang ubod ng panget" pang-aasar nito sakin.
Aba sumosobra kana ah! Sabi ko nalang sa isip ko pero shhh lang kayo baka marinig niya.
"Tara na. Uuwi na TAYO" diniinan niya dun sa word na TAYO. Like duh, kami? Walang kami uy!
"Uwi lang, WALANG TAYO" sabi ko at halatang natameme siya. Haha pfft, buti nga sayo. XD
----
Andito na kami ngayon sa Kotse nitong stranger na kasama ko. Antagal naman makarating sa bahay!! Hays. Nakakairita na tong atmosphere ah, dahil walang imikan portion ang nagaganap.
Yung tipong ang kanta sa radio lang ang nakabasag ng katahimikan.
"Without you I feel broke like I'm half of a whole~
Without you I got no hand to hold"~
Habang pinakikinggan ko ang kanta. Halos mangiyak ngiyak ako. Ewan ko pero parang may gustong maalala ang utak ko na memories pero di ko magawa.
"Without you I feel torn like a sail in a storm~
Without you, I'm... just a sad song ~
Bat ganon? Parang habang tumatagal parang ansakit marinig ang lyriko ng kanta. Di ko talaga alam pero namimilit sa sakit ang puso ko. Parang may gustong iparating pero di ko maintindihan.
------
After a few minutes ay nakarating na din kami sa wakas! Bahay ko na this!
Agad niya naman akong pinagbuksan ng pinto at inalalayan palabas. Yung akala mo mag-on kami. Aba tyansing tong lalaki na to ah!
Nakabukas ang pinto at nakita kong bumungad sa harap ko si mommy. Halatang alalang-alala siya. "Zemi okay ka lang ba?" Halos himatayin ako sa kakaisip sayo kanina" sambit ni mom.
"Well, mom okay nako. Medyo masakit lang ang paa ko" at ngumiti ng pilit dahil ang totoo di pa din ako okay.
Tumingin siya sa direksyon ko at nginitian ang lalaking kasama ko, "Buti nalang pala at inihatid mo siya dito iho, ikaw ba ang boyfriend ng anak ko?"
Nagulat si boy stranger at umiling-iling. "Hindi po. Sige po mauna na po ako" pamamaalam nito.
-----
Nagkuwentuhan kami ni mommy about sa nangyareng barilan sa 7/11. Sabi niya wag na daw akong gala ng gala. Ewan ko ba pero siguro nga.
-----
Andito na ulit ako sa kama ko. Humiga ako pero di ko pa din magawang matulog. Siguro nga dahil masakit pa din ang paa ko. Makaopen nga ng Facebook account ko.
*1 message*
Inopen ko at nakita ko nanaman ang pangalang XEM TAYLOR! wha-ttt th--ee? Kelan bako tatantanan ng poser na to?
Binasa ko nalang at nagulantang ako sa nabasa ko.
"Hi, evening. Alam kong walang good sa evening. May nakapagsabi sakin na may nangyare daw na hindi maganda sayo. Sana magpagaling ka dahil inaasahan kong pupunta ka sa concert ko"
Wow grabe kahit ngayon concert pa din ang pinagsasabi nito? Wow kapal face ng poser na to. Gigil na niya si akoooo!
"Alam mo kasi kahit anong sabihin mo di ako maniniwala na si REAL Xem Taylor ka. Halatang poser ka naman talaga eh. Trying hard pa, at by the way pano mo nalaman ang nangyare sakin? Stalker ka noh? Duh" reply ko dito at nilagyan ng angry emoji ang chat ko para dama niya.
"Kung saan ka maniniwala bahala ka. Basta ang mahalaga ay magpahinga kana. Ingat :)" sabi nito. Bahala na nga siya!
*seen*
Nag-out nako at ipikit ang mga mata ko. Then it became black.
~to be continued
YOU ARE READING
"Only The Heart Knows"
RomanceIs it possible na mainlove ka sa isang "stranger"? Yung tipong pag andyan siya kumakabog ang dibdib mo. Na parang matagal na kayong nagkakilala pero kelan nga ba? Sino nga ba talaga siya? O parang tulad sa Kdrama na nakatadhana na talaga kayong dala...
