Chapter 16

3.4K 69 1
                                    

"Prayer is the best weapon we can have to communicate with our Lord..."

Umayos ako ng upo at inihanda na ang aking tithes na ibibigay. Pagkatapos ng mensahe ay pagkakaloob na. Maingat na nilagay ko ang maliit na folder sa loob ng box.

"After this, you want to eat in resto?" Mom asked, quietly.

I nodded.

Natapos ang simba at dumiretso na kami sa restaurant. Umorder agad kami ng kakainin namin kaya habang wala pa ay nag-usap muna kami.

"Silver told me you want to stay here when you're in college," Dad said and I nodded.

Ngayon lang namin ito napag-usapan. I know Dad won't agree to me. That's why even though I knew he won't agree about this, I will still try them.

"Your kuya's are waiting for you to be with them and you know, I won't agree about this." He shook his head.

I nodded and smile. I knew about this, already. "It's okay, Dad."

He nodded. "Good. I have a smart and understanding child." He said while they are laughing.

"Your sons are manna to you, Dad." Mom started.

"Oh! A lucky sons, then." Dad replied and winked at my Mom.

I smiled while looking at them. Nakakatuwang isipin na kahit matagal na sila ay hindi pa rin nawawala ang pagmamahal nila sa isa't isa. Like now, they're happy talking about their children. And luckily, I am one of them.

I am more happy seeing them happy. Sobrang blessed ko dahil nagkaroon ako ng pamilya na ganito. Iyong pamilyang parang walang iiniisip na problema kapag magkakasama.

I wonder why my mamita and papa learned to loved them dearly. Ang makita ang anak nila na masaya sa piniling taong makakasama pang habang buhay ay may kinasaya nila.

"Wala ng mas sasaya kapag nakita mo ang anak mo na masaya sa piling ng taong mahal niya!"

I remembered what Mamita said to me a years ago. Sinabi niya iyan sa akin habang nakatingin kami sa mga magulang ko na masayang nagluluto sa kusina. Napangiti ako. Rinig hanggang dito ang hagikgik ni Mom.

"Mamita, you said, I am lucky, why?" I asked, confused and waiting for her answer.

"Because you're a Reeve, hija! Thanks to your Mom who gave birth to a beautiful fine young girl!" Mamita giggled and hugged me and I did too.

"I love you, Mamita!"

"I love you more, hija! Your Mamita really really loves you so much!"

Matapos naming kumain ay dumiretso na kami sa sasakyan. Sasakay na sana ako ng may tumawag sa akin kaya agad akong lumingon sa aking likod at nakita si Roui kasama ang mga magulang niya.

He walked towards me. "Sabi na't makikita kita, e."

Tumungo ako at ngumiti. Tumingin ako sa likod niya at kumaway kila Tita at Tito na naglalakad palapit rin sa amin.

Mom and Dad also come near to us. Tinignan niya si Roui at tinanguan. Si Mom naman ay nakipagbeso kay Tita Fiona ng makalapit ito.

"Kararating niyo lang?" I asked.

He nodded and smile. I gave him a small smile. "Yes."

I nodded at lumapit na kila Mom at Dad. Nagtatakang tinignan ako ni Dad and I just gave him a smile.

"Good afternoon po, Tita and Tito," bati ni Roui.

Mom smiled. "Good afternoon din, hijo! Napakagwapo na nitong anak mo Fiona!"

Promised Love (Port Barton #1)Where stories live. Discover now