როდესაც ოთახში შევედით დავინახე ჩემი საწოლი,რომელიც ასე ლამაზად გამოიყურებოდა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
თავი ვერ შევიკავე გავექანე და საწოლს დავაფრინდი... ჩახეველება გავიგე და გამახსენდა,რომ გუკიც ოთახში იყო...
-შენს საწოლთან მარტო ხომ არ დაგტოვო,განმარტოებისათვის??*და ცალმხრივად ჩაიღიმა* -ხოო,თუ შეიძლბა მარტო დამტოვე ჩემს საყვარელ საწოლს მინდა მოვეალერსო*მეც გავუღიმე* -მადლობას მაინც არ გადამიხდი შენი ხარახურების ამოტანისთვის?? -*თავი დავუქნიე*მადლობა ახლა შეგიძლია წახვიდე...
ამ დროს ჩემსკენ წამოვიდა,მომიახლოვდა და მითხრა.
-ჯობია გზაზე არ გადამეღობო თორემ სიცოცხლეს განანებ.*ყურთან მოახლოებისას მითხრა* -კი,მაგრამ ასე რატომ მექცევი? -ნუ გგონია,რომ ასე მალე მიგიღებ ან ყველაფერს მალე დაეპატრონები...და ყველას გულში დაიკავებ ადგილს...
ასე გაშეშებული ვუსმენდი გუკის...ხმა აღარ ამომიღია უბრალოდ შოკში ვიყავი ასე რატომ იყო ჩემდამი ცივად განწყობილი არ ვიცი რადავუშავე,მაგრამ ვეცდები არ მივუახლოვდე მას თუ ასე სურს...
ამ ყველაფრის შემდეგ გუკიმ ოთახი დატოვა და კარები გაიჯახუნა...მე გავაგრძელე ჩემს ახალ საწოლზე კოტრიალი.თან გუკიზე ვფიქრობდი...ცუდია მასთან,რომ ვერ მოვახერხე ურთიერთობია კარგად დაწყება,მაგრამ არაუშავს მას თუ ასე ძალიან უნდა,რომ არ მხედავდეს მაშინ მეც მასე მოვიქცევი საერთოდ არაა ეს ჩემთვის რთული...
ახლა მისაღებ ოთახში ვსხედვართ. ტელევიზორს ვუყურებთ ყველა ჩვენს სტიქიაში ვართ...წყალი მომინდა და სამზარეულოში გავედი...ორ წუთში კარებზე ზარის ხმა გაისმა.
