အသဲနင့္ေအာင္ခ်စ္ရတဲ့သူကုိ2ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုၿပီးမွျပန္ေတြ႕ရေတာ့ခ်စ္ခ်င္းတရားေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့က်ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကေနမထုတ္တမ္းဖက္ထားမိတာတင္းက်ပ္ေနေရာဘဲ..
အရမ္းဖက္ထားလို႔ထင္တယ္အတင္းရုန္းကန္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိရင္ခြင္ထဲကထုတ္ၿပီးလက္ေမာင္းေလးကုိကုိင္ကာၾကည္ႏူးညင္သာစြားၾကည့္လိုက္မိၿပီး...
"Baekအသက္ရွင္ေနတယ္ေနာ္..ကုိယ္ေက်းဇူးတင္လိုက္တာကြာ..ကုိယ္အခုခံစားေနရတဲ့ခံစားခ်က္ကုိထုတ္မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး..ကုိယ္အရမ္းေပ်ာ္တယ္Baekရယ္.."
"လႊတ္ဗ်ာ..ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲ..ဘယ္ကbaekလဲ..က်ေတာ္နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
သူ႔လက္ေမာင္းကုိကိုင္ထားတဲ့လက္ကုိျဖဳတ္ခ်ၿပီးမ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးႏႈတ္ခမ္းတဆူဆူနဲ႔ရန္ေတြ႕ေနတာကုိၾကည့္ၿပီးက်ေတာ္ထိတ္လန္႔သြားမိတယ္..
"Baek..Baekကုိယ့္ကုိမမွတ္မိဘူးလား..ကုိယ္ေမးတာေျဖပါဦး"
"ေနပါဦး..မွတ္မိရေအာင္ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့လည္းမေျပာဘဲနဲ႔..အတင္းဘဲဗ်ာ..က်ေတာ္သြားေတာ့မယ္.."
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးထြက္သြားထို႔လုပ္ေနတဲ့Baekရဲ႕လက္ေလးကုိအျမန္ဆြဲလိုက္ရတယ္...
"ခဏေလးbaek..baekအခုဘယ္မွာေနေနတာလဲကုိယ္လိုက္ခဲ့ၿပီးရွင္းျပပါ့မယ္baekရယ္"
"သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကုိိက်ေတာ္ေနတဲ့ေနရာေျပာစရာလား..မေျပာပါဘူးဗ်ာ..က်ေတာ္ရဲကုိဖုန္းဆက္မွာေနာ္"
"Baek..ကုိယ္ေျပာမယ္..Baekအခုအတိတ္ေမ့ေနတာဆိုလည္းကုိယ္အကုန္ရွင္းျပပါ့မယ္..ကုိယ့္ကုိအခြင့္အေရးေပးပါbaekရယ္..ဒီ၂ႏွစ္အတြင္းကုိယ္ေသမလိုခံစားခဲ့ရတာငွဲ႔ေပးပါBaekရယ္..ေက်းဇူးျပဳၿပီး.."
ဟင္..၂ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာကုိသူကသိေနတယ္...အဲ့ဒါဆိုငါ့အတိတ္နဲ႔မ်ားတစ္ခုခုသက္ဆိုင္ေနမလားမသိဘူး..ငါ့အတိတ္ေတြျပန္မွတ္မိေလာက္တယ္...ပံုစံကုိၾကည့္ရတာေတာ့လိမ္မယ့္ပံုမဟုတ္ဘူး...ေခၚသြားတာမမွားေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္..
"အဲ့ဒါဆိုလည္းလိုက္ခဲ့ေတာ့ဗ်ာ"
"ေနပါဦး..ဘယ္သြားမလို႔လဲBaekက"
