Dark Magic

Kabanata 13 : Nightmare

Tahimik akong nakaupo habang nasa harapan ko sila Kael, David at Carmina.

Hindi ako mapakali. Hindi dahil tila binabalatan na ako sa uri ng mga titig nila sa akin kundi dahil nag-aalala ako sa kalagayan ng aking ama. Kanina, pagkatapos mawalan ng malay si daddy, pinalibutan agad ito ng mga kawal. Hindi ako nakagalaw sa nasaksihan. I was stunned. Really. Hindi ko akalain na makikita kong ganito ang aking ama. Agad akong inilayo doon ni Kael, hindi na ako nakaangal at dinala sa mansyon ni David. Naabutan namin ang dalawa na agad akong dinaluhan at tinanong mga sandamakmak na katanungan na kahit isa ay wala akong sinagot.

"I want to see my dad," ani ko sabay iwas ng tingin sa kanila. Hindi ko alam kong saan ako magsisimulang magkwento sa kanila. My mind is not functioning well. Nag-aalala ako kay daddy!

"Sheprid is your dad?" it was Carmina. Pero ano raw? Sheprid?

"He's name is Eugene Estellan," pagtatama ko dito.

"Well, he was known as Sheprid, Mellan."

Sheprid? Kailan pa naging Sheprid ang pangalan niya?

"I thought you don't like being with him. Bakit kayo magkasama?" seryosong tanong nito habang hindi inaalis ang malalim na titig sa akin. I gulped. Hard. Here we go again. His eyes. One of my weakness.

Mariin akong pumikit. Wala na akong ibang pagpipilian ngayon. I need to them everything. I need their help, too. Kaya dapat maging tapat ako sa kanila.

"My memories are back," panimula ko na siyang lalong nagpaseryoso sa tatlo.

"Now, you're talking," singgit ni David na siyang nagpakaba sa akin. This guy, biglang nag-iba ang aura nito. "Go on, continue."

Huminga ako nang malalim at ikinuwento sa kanila ang lahat-lahat. Mula noong panahong nasa dark empire pa ako, noong itinakas ako ni daddy at tinanggal ang kapangyarihan at alaala ko hanggang noong tumakas at makilala ko si Kael. Gusto kong maiyak pero pinigilan ko ang mga nagbabadyang luha sa aking mga mata. I don't want to break down infront of them.

"I managed to escaped again. But this time, hindi para magtago mula sa kadiliman ngunit para iligtas ang naging tahanan ko noon sa nalalapit na digmaan," I took a deep breathe before I continue. "And I need your help," pagtatapos ko sa aking kwento.

Tahimik ang tatlo habang nagkukuwento ako kanina. I want to know what are they thinking, lalo na si Kael. Hindi ko mabasa kung ano ang kahulugan ng mga titig niya. I badly want to know their thoughts!

"So, hanggang ngayon ay hindi pa naibabalik ang kapangyarihan mo?" si Carmina ang unang nagsalita sa tatlo.

"Yes," agarang sagot ko dito. "Ayaw ni daddy. He won't let me have my dark power again."

"That's the best thing for you," si Kael. "Sa kwento mo pa lang, mas makakabuting wala ka nito. Mapapahamak ka lang."

"He's right," David agreed. Nagkatinginan ang dalawa kaya naman ay napakagat na lamang ako ng aking labi. Please, say yes. Help me. Please.

"I suggest, we need to visit the palace," sambit ni Kael na siyang nagpalamig ng buong katawan ko. Nakita ko kung paano lumaki ang mga mata ni Carmina dahil sa naging desisyon ni Kael samantalang kalmado lamang nakaupo si David.

"Palace? That's an insane move, Kael. We can't do that!" Carmina said. Bumaling ito sa akin habang umiiling. "We'll help you, Mellan, but please, huwag nating pangunahan ang Council! And I'm a freaking Agent, guys! Baka mapahamak pati ang trabaho ko!"

Agent? She's an Agent? I didn't know that!

"Calm down, Carmina. Wala tayong ibang gagawin doon maliban sa pagsundo kay Sheprid. We need him," ani David na nagpatayo sa akin.

Sheprid! My dad!

Matalim na binalingan ng tingin ni Carmina si David. Tila nais nitong sugurin ang lalaki dahil sa mga salitang binitawan nito.

"And what if hindi siya pakawalan ng council?" Carmina asked.

Natigilan ako. Paano nga ba?

"Oh, that? I'm pretty sure the council will let him go with us," ani Kael sabay tingin sa akin. Seryoso pa rin ito kaya naman ay bigla akong kinabahan.

Katahimikan.

No one dared to talk. Mariin kong ikinuyom ang mga kamay ko.

"Can we talk, Estella?" tanong ni Kael na siyang bumasag sa katahimikan naming tatlo. Hindi ako nakasagot. Nakatanga lamang ako sa kanya.

"Let's go, Carmina," bigla yaya ni David sa babae sabay tayo mula sa pagkakaupo nito. Bumaling ako sa dalawa at tinanguan ang mga ito. At noong tuluyang nakalayo na ang dalawa sa amin, para akong mahihimatay sa kabang nararamdaman.

"I'm sorry," basag ni Kael sa katahimikan bumalot sa aming dalawa. Napaawang ang mga labi ko habang nakatingin sa malungkot na mga mata nito. "I'm sorry for being weak. I wasn't abled to protect you."

"Kael."

"That day, I was mad, really mad, to myself for letting you off at my sight. Kung hindi lang sana ako naging pabaya."

"No, Kael. It wasn't your fault," sambit ko at nilapitan ito. Naupo ako sa tabi niya at hinawakan ang mga nakakuyom na kamay nito. He's trembling. From his own anger, I guess. "I was fine. Naging mabuti ang kalagayan ko noong nakabalik ako sa Empire. Bumalik na rin ang alaala ko kaya naman ay naging advantage din sa akin ang pagkakadukot noon."

Bumaling si Kael sa akin. I am aware of our distance. Alam ko kung gaano kalapit kami ngayon sa isa't-isa. And I don't care.

I missed him.

Noong mga panahong nasa Empire ako, lagi siya ang naiisip ko. Alam kong mangyayari ito. Iyong sisisihin niya ang sarili niya dahil sa nangyari sa akin.

"I'm here again, Kael," ani ko at hinigpitan ang kawak sa kamay niya. Hindi na ito nakakuyom ngayon at kalmado na siya. I smiled a little. "Hindi na ako aalis. Hindi na."

"You better be," aniya at tinanggal ang kamay ko sa kamay niya. Natigilan ako sa ginawa niya. Mayamaya pa ay inangat nito ang kanang kamay at hinawakan ako sa aking pisngi. I frozed. He's warm hand makes me froze for a second. My heart beat beats faster than it's usual and normal functions. It hurts but at the same time, I'm loving it. Every goddamn beat, I love it.

"I've missed you, Estella. And God knows how I wanted to search the whole Tereshle just to find you," anito habang marahang hinahaplos ang pisngi ko. Napapikit ako. Dinadama ang init ng palad niya. "I was scared, Estella. Scared that I might lose you forever."

Napamulat ako dahil sa sinabi niya.

"When David and I concluded what the hell was happening that day, I know for sure that one day, you'll be gone. But I wasn't fvcking ready that the day that I was talking about was exactly that day. It was horrible. Like a nightmare to me. It makes me crazy. It makes me a mad man."

"Kael."

"Thank you for coming back, Maria Estellan. Thank you for saving me from that fvcking nightmare," he said then hugged me. I was stunned. Not because he is now hugging me but because of the words he just said.

Para akong lumulutang. Lahat ng pangamba ko ay biglang nawala. Lahat ng problema ko ay tila nawala na parang bula. And all that is left to me right now is our moment together. I smiled then hugged him back.

"I'm not gonna leave you again, Kael. You're not gonna have that nightmare again. I'll stay by your side. Forever. That's a promise."