Vallëzime nëper shkrime

Luftova vetëm.

U rrita e vetme , pa prinder , mesova te lexoja pa me ndihmuar prinderit .
U rrita pa dashurine , perkrahjen , mbrojtjen , mbeshtetjen dhe keshillat e tyre . Sa here jam rrezuar jam ngritur e vetme pa ata. Luftova qe e vogel me jeten . I bera balle jetes e vetme ne cdo moment. Sa nete jam ulur me barkun bosh ne jetimoren ku une jetoja , apo sa here jam mbyllur ne at dhomen e erret , te frikshme dhe te ftohte vetem sepse kerkoja prinderit ndersa e kishim te ndaluar . Sa here jam dhunuar vetem pse une kerkoja qe te dilja te luaja ndersa dielli shkelqente , apo kur rrija me ore te tera te prisja perendimin qe te shijoja atë pamje dhe nga vonesa perfundoja duke fjetur ne stolat e qytetit . Qielli , hena , yjet e gjithe galaktika ishte familja ime , ata ishin deshmitaret per jeten time . Yjet ishin shoket me besnike qe me degjonin pa nderprere dhe qe me duronin teksa une qaja pa pushim. Nuk festova kurr nje ditelindje apo nuk provova kurre shijen e nje akullore . Cdo nate mbyllja syte duke u lutur qe prinderit te me gjenin . Nuk me interesonte arsyeja pse me kishin lene , thjesht kerkoja dashurine e tyre.
Kisha nota te shkelqyera dhe enderra shumë të mëdha . Enderroja te kisha libra pa fund , enderroj te provoja embelsira , enderroja te shikoja nje here detin , enderroja te behesha mjeke , por enderra me e madhe ishte te kisha nje familje dhe dy prinder qe me benin te lumtur . Numeroja ditet qe te plotesoja moshen 18 vjece dhe te largohesha nga ajo jete mizore . Kaluan 18 vite , prinderit nuk erdhen , nuk e dija cte beja . A duhet te shpresoja akoma? Dola nga ajo skute dhe gjithcka per mua do te nista nga e para . Nje jete e re po me priste . Ndersa po ecja ne shetitoren e qytetit qe te shijoja lirine , nje makine mu ndalua tek kembet . Nuk eshte se u tremba. Nje burre i moshuar me pyeti nese isha Ohana (po emri im eshte Ohana) , pohova . Ai me tregoi gjithcka per prinderit e mi ..Gjithcka. Ata tashme kishin vdekur , por nje trashegimi te jashtzakonshme me kishin lene ne emrin tim. Nuk e prisja , isha shume e cuditur . E pyeta arsyen pse me kishin lene ne jetimore por nuk foli , me la ne duar nje kuti te vogel druri te vecante dhe nje qeles qe ta hapja dhe u largua. Nje makine luksoze po me priste te hypja . Po me priste qe te nisesha drej perandorise time . Tashme une do vazhdoja studimet studimet e mjeksise ne universitetin me te mire , isha drejtoreshe e nje spitali te madh privat  me emrin Ohana .

"Ohana do te thote familje . Dhe familje do te thote qe askush nuk braktiset apo harrohet ."