Lela Liyena & de pijnlijke letters!

Deel 8: Zijn naam shockeerde mij.

Daar lag ik dan, lekker in m'n bedje.

Na al die tijd had ik toch een geweldig dagje gehad. We hadden nog nummers uitgewisseld. Haha eindelijk kwam mijn telefoon dan toch eens van pas.

''Juich niet te vroeg jij, wie weet zal hij je niet eens bellen'', werd er gefluisterd in mijn gedachtes. Pfff al die negatieve gedachtes maakten mij gek, jeetje.

Rayan, Rayan, Rayan... Wat doe je met mij? Doe je überhaupt wel iets met mij?

''Ja tuurlijk domme oen, anders gaf je jouw nummer toch ook niet aan hem! Niemand heeft ooit jouw nummer kunnen scoren,''dacht ik weer.

Haha, er kwam een lange zucht uit mijn mond.

Plotselijk schoot de gedichtenwedstrijd mij weer te binnen.

Zal ik gewoon bellen? Alleen bellen. Verder zie ik wel... Ik heb toch niets te verliezen.

Ik kan niet eens wat verliezen, want wat heb ik? Liyana stop!!! Blijf Alhamdullilah zeggen voor wat je hebt. Ben i kde enige die zo lang negatief kan denken?

Ik pakte de prachtige brief weer en las m' nog 1x.

-Herken jij jezelf in deze gedichten?

-Voel jij een klik als het om schrijven gaat?

-Kun jij de inkt om toveren tot jouw eigen verhaal?

-Ben jij tussen de 18 en 23 jaar?

Dan zoeken wij jou!

Twijfel niet en bel nu meteen.

Vermeld duidelijk je naam en dat je wilt meedoen aan de gedichtenwedstrijd.

Wat je kunt winnen? Daar komt nog een gesprek over.

Meedoen kan tot eind december.

Telefoonnummer: 0622358474

-Bedrijf LY.

Ben ik wel geschikt? Weer die negativiteit die me gek maakte.

Tuurlijk was ik geschikt. Ik hou van schrijven, ik ben tussen de 18 en 23 jaar. Alles klopt.

Maar was het niet te laat om te bellen? Ach ik doe het gewoon.

Ik toetste weer voor eerst na lange tijd een nummer in op mijn telefoon.

0622358474. Ik weet niet wat het was maar mijn hart ging enorm tekeer.

Boem. Boemboem. Boem. Boemboem.

'Ja, hallo bedrijf LY met Meneer A.'

Zijn stem voelde zo vertrouwd aan... dacht ik. Hij was 100% Marokkaans dat hoorde ik nu al. Wat gek!

'Hooi! Met Mevrouw L' en ik begon zachtjes te lachen.

Ja... Als hij ook maar lettertjes zit op te noemen dan doe ik dat ook hè.

'Je bent duidelijk de grappigste thuis, zei hij.' Hij moest zelf ook lachen.

'Niet echt, zei ik sipjes.' We voerden een heel gesprek. Verder vroeg ik hem om meer informatie over de gedichtenwedstrijd.

'Dus als ik het goed begrijp wilt u dat...'

Hij onderbrak me gelijk en zei: ''Zeg maar jij''.

'Hahaha, correctie. Dus als ik het goed begrijp wil jij zelfgeschreven gedichten publiceren. En ook rijmende slogans maken voor reclamebureaus? En als ik mij dus goed bewijs, dan worden MIJN gedichtjes/slogans gepubliceerd?'

'Perfect. Je begrijpt het helemaal. Als dit je wat lijkt dan wil ik graag een afspraak met je maken.'

'Nou top. Wanneer kunt u... Ik bedoel jij? Wanneer kun jij?'

Hij lachte. ''Kun je morgen om 10:00?'

Ik deed alsof ik nadacht... Tuurlijk kon ik. Wat moest ik anders doen? Maar goed.

'Uhem... Even mijn agenda pakken. Morgen om 10:00. Hmmm. Ja. Ja dat is goed. Dan zie ik je om 10:00, doeg!'.

'Ga je me niet vragen waar het adres ligt?' Lachte hij.

Shit. Ik met mijn domme kop wilde dus om 10:00 bij een bedrijf zijn waar ik het adres niet eens van wist.

'Uh..Ja..Jawel.. Dat wilde ik nu vragen', zei ik stotterend.

'Hahaha je bent me er eentje! Geef me eens jouw mailadres dan mail ik het volledige adres naar je toe. Samen met de route, als je die eventueel nodig hebt.'

'Geweldig! '

Even was het stil..

'Hallo, ben je daar nog?' Vroeg ik.

'Ja ik ben er. Een echte lela dus haha. Ik mail het adres nu meteen naar je op! Fijne avond verder.'

Wauw dat was snel gezegd...

'Haha ja hetzelfde ciao Meneer A!

'Zeg maar Meneer Amrani, ciao'

Tututututut...

Beide in de war...

Beide geven ze toe dat ze zich vertrouwt voelden bij het horen van elkaar stem.

Beide vroeg ze zich af of ze het goed hadden gehoord. Of ze elkaars naam goed hebben gehoord.

Zit hier meer achter? Ja, zeker wel. Hier zit veel meer achter dan zij denken.

Hier zit veel meer achter dan JIJ denkt...