Avengers Preferences (NL)

Je krijgt gevoelens

Sorry dat ik zo lang niet had geüpload, het volgende hoofdstuk is wat korter. Daarna ga ik ook alle personages in een ander hoofdstuk stoppen.
Enjoy!

~Steve~

Je had net je eerste nacht in de Stark Tower overleefd. Je wist nog steeds niet waarom je hier verbleef. Je besluit het maar nog een keer te vragen vandaag. Je doet je kleren aan en loopt naar beneden, de trap af. Maar handige jij, struikelt en tuimelt de trap af. Met een smak kom je op de vloer terecht.
"(Y/N)? Gaat het?" Vraagt Steve die je overeind haalt.
"Ja, ik ben wel vaker van de trap gevallen." Opeens merk je dat je wel erg dicht bij Steve zit. Je kijkt in zijn blauwe ogen en bloost. Hij doet een stapje naar achter en staat op.
"Oh Steve?" Zeg je snel.
"Ja?"
"Ehm, waarom moet ik hier een paar dagen blijven?" Steve krabt achter zijn oor. Hij heeft een blouse met een blauwe spijkerbroek aan.
"Weet je nog dat ding die achter je aan zat gister?"
"Ja."
"Hij schiet alleen op mensen die een gevaar voor hun zou kunnen zijn."
"Maar ik vorm geen gevaar. Het enige wat ik zou kunnen doen is wegrennen. Of die dingen zijn erg zwak." Maar je had het gevoel dat dat laatste niet van toepassing zal zijn. Anders had Steve je niet hier gebracht.
"Eigenlijk zijn de dingen die ze besturen erg gevaarlijk. Ze schieten alleen op mensen die echt gevaarlijk zijn, die een dreiging vormen."
Je kijkt verbaast.
"Maar ik kan helemaal niks. Ik ben niet gevaarlijk." Opeens schiet er iets naar je toe. Je duikt snel weg en ontwijkt het ding. Als je achter je kijkt zie je een speer de muur doorboren op de plek waar jij zojuist had gestaan. Als je niet had ontweken, was je nu morsdood geweest.
Steve draait zich geschrokken om.
"Nat! Als ze die niet had ontweken, was ze nu dood geweest!"
"Maar ze ontweek." Zei de vrouw met rode haren. "En je hebt nu antwoord op je vraag." En met die woorden loopt ze weer weg.
Steve draait zich naar je om.
"Ben je oké?" Hij pakt je bij je schouders en kijkt met een bezorgde blik diep in je ogen. Je knikt ja.
"Kom, we gaan kijken wat je nog meer kan."

~Tony~

Je zat naast Tony in de auto toen hij opeens zei: "Hey, wil je mijn lab zien?"
"Jouw lab?" Vraag je verbaast. "Ja en werkplaats."
Je blijft even stil.
"Ik neem dat aan als een ja." Hij reed naar de Stark Tower en stapte daar uit. Je had het kunnen weten. Allebei Stark. Je liep met hem mee naar binnen en hij bleef stil staan bij een deur.
"Dit is mijn lab." Hij gooide de deur open en liep naar binnen. Woah. Dit is een groot lab, maar je had niet zo veel met scheikunde.
"Hallo Tony." Zei een man met een bril en zwarte krulletjes. "En..."
"(Y/N)." Zeg je
"Kijk maar uit met hem." Zegt Tony. "Hij ziet er onschuldig uit maar als hij boos word... Pff dat wil je liever niet hebben." De man lacht.
"Ik ben Bruce." Zegt hij dan. Je knikt.
"Kijk." Zegt Tony. Je loopt naar hem toe en ziet een tafel staan met allemaal moeren en schroeven en ander spul.
"Wat ben je aan het maken?" Vraag je verbaast als je een kleine kubus ziet liggen.
"Nu niets, het is al af." Hij pakt het doosje en duwt het tegen zich aan. Het veranderd in een groot geel met rood metalen pak. Je kijkt je ogen uit.
"Hoe is dat mogelijk? Je kan de massa niet veranderen tijdens het proces, is het pak wat je draagt echt maar een kilo zwaar?"
Tony lacht.
"Ja, dit pak is gemaakt van een licht maar sterk metaal."
"Wow, cool. Ik wil er ook wel een." Tony lacht weer. "Jij bent anders." Zegt hij dan.
"Anders dan wie?" Vraag je.
"Gewoon. Andere vrouwen. Ik ken niet nog een vrouw met een eigen reparatie bedrijf."
"Hij wil een keertje wat nieuws." Zegt Bruce.
"Banner!" Je begint te lachen. "Ik heb wel mijn Iron Man suit aan hè!"
"En mij wil je liever niet boos maken in je lab." Zegt Bruce lachend.
"Een keertje wat nieuws..huh?" mompelde je.
"Dat is helemaal niet waar. Ik zeg gewoon dat je bijzonder bent." Zegt Tony. Je bloost.
Tony ziet het en wrijft met zijn knokkels over je hoofd. Je haat dit. Je broer(tje)/zus(je) deed dit ook altijd. Je gaf hem een stomp maar brak bijna je vingers omdat hij zijn pak nog aan had.