Մի օր ես արթնացա և գնացի եկեղեցի, որը իմ ցավը սփոփող միակ վայրն է: Գնացի, բայց ներս չմտա, քանի որ դռնից մի քանի քայլ այն կողմ մի տղա տարօրինակ ձայներ էր հանում և կամացուկ շշնջում էր «Արի~ , արի~» , բայց ես վախենալով դրանից արագ հետ շրջվեցի և տուն շտապեցի: Տան ճանապարհը' ամայի էր, որը իմ սիրտն ավելի էր վախով պատում: Ես իմ հեռախոսը հանեցի, որ զանգահարեմ ընկերուհուս, վախս ցրելու համար, բայց կապ չկար: Հեռախոսը գրպանումս դնելու պահին այն գետին ընկավ, ես կռացա, որ այն վերցնեմ: Ձեռքս գետնին դնելուց կարծես մի փոս առաջացավ, որը մեծացավ և սկսեց գետնի տակից ջուր հոսալ, որը նմանվում էր արյան, քանի որ այն ուներ կարմրակապտավուն երանգ և կրկին նույն ձայնը «Արի~, արի~», ես արագ վերցրեցի հեռախոսս,վազեցի և գնացի տուն այն հույսով, որ տանը մարդ կա:
Բացեցի դուռը և անկանոն գոռում և կանչում էի տատիկ~ , բայց ձայներ չէր լսվում, առաջացա մտնելով տատիկիս սենյակ և այնտեղ տեսա նրա...❤️❤️❤️
YOU ARE READING
Վերջին մայրամուտ ?
Mystery / ThrillerԿյանքը դասեր է տալիս...երբեմն տեղին, երբեմն ցավոտ: Սառան անցնում է ցավի մեջով և նրա առջև եղած արգելքները, նրան կկոփեն և կդարձնեն մարդ, ումով կհպարտանար յուրաքանչյուրըմ
