Owned by a Vampire✔️

CHAPTER ELEVEN

Chapter Eleven: A day to remember

Melody Ava Bennett's P.O.V

Minulat ko ang mata ko at nakita kong tulog si Caspian at wala siyang damit agad ko naman tinignan ang sarili ko nasa akin pa naman ang damit ko pinisil-pisil ko naman ang dibdib niya talagang matigas! Pipisilin ko na sana nang kinuha niya aking kamay at napadagan ako sa kanya napatitig ako sa kamulat-mulat pa na mga mata niya biglang pumula ang mga mata niya kaya hinapit niya beywang ko at kinagat sa leeg ewan ko ba pero nagaganahan ako sa sensasyong dinadala niya sakin pagkatapos niyang sipsipin sakin ako naman ang kumagat sa leeg nauuhaw ako eh. Pagkatapos kong uminom bigla niya akong hinalikan sa labi ng mabilis

"I just have to take my daily dose vitamins" sabi niya at kinindatan ako lumayo ako ng bahagya

"Adik ka talaga"

"Adik sayo" drug addict kamo

"Go and prepare this is the last day you will see your grandpa" bumuntong hininga ako at tumayo na mula sa kama

Pumasok na ako sa banyo. After taking a shower I entered the closet to decide what would I wear for the day. I picked a black off-shoulder whole dress above the knee paired with a black doll shoes. I tied my hair in a bun and applied mascara and lip gloss.

"You look stunning" napaharap agad ako kay Caspian he was wearing a black Tuxedo and a pair pf trousers his hair was perfectly in style. I forced a smile

"Come babe we're going to be late" I nodded

Hinapit niya ang beywang ko at hinalikan sa pisnge na nag painit saking mga pisnge

Nasa kotse kami at habang nagmamaneho si Caspian napaisip ako kung tinadhana ba talaga kami? Naliwanagan ako sa sinabi ni lolo tungkol sa katauhan ko at bilang kabayaran gagawin ko iyon kasi parang nararamdaman ko na unti-unti narin akong nahuhulog sa kanya hindi naman kasi mahirap mahalin si Caspian. Hindi ko namalayan na nasa bahay ampunan na pala kami.

"Mama, ate" niyakap nila akong dalawa habang umiiyak

"Ihatid na natin ang lolo mo anak" nguniti ako ng pait at tumango

Biglang kumulog at kumidlat nagsimula ng bumuhos ang malakas na ulan hindi na ako nagtaka kung bakit hindi ako nauulanan si Caspian may dalang itim na payong na nagsisilong sa aming dalawa humiwalay nasa amin sina ate at mama may dala ring payong nasa unahan ang mga bata naglalakad may kanya-kanyang payong habang naglalakad na kami patungong huling hantungan ni Lolo.

Hindi ko napigilan mapaiyak masakit na natutuwa ako dahil hindi na malalasahan ni lolo ang pait ng buhay masakit dahil hindi na kami ulit magkakasama. Napasandal ako sa balikat ni Caspian habang umiiyak nakasuot siya ng sunglasses kahit wala namang araw teyka umiiyak ba siya? Tinignan ko naman mukha niya pero wala namang luha baka trip lang niya.

Maya maya nakarating na kami sa sementeryo pagkatapos maghalad ng misa at mag alay ng huling mensahe dahan dahan ng binaba ang nitso ni lolo na mas lalong nagpaiyak sa akin hinulog ko ang bulaklak napahagulhol kami ni ate mamimiss ko ang mga kulitan namin mga lambingan at samahan

"Salamat sa lahat lolo at mahal na mahal kita" sambit ko bago bumalik na sa upuan ko

Pagkatapos ng malibing si lolo nagsimula narin umalis ang mga tao