Lief dagboek...

Hoofdstuk 6

Na het eten wist ik niet hoe snel ik naar het huisje moest gaan om Damon op te zoeken. Ik gaf mijn bord met bestek aan de mensen in de keuken en de meiden liepen snel achter mij aan. Uiteindelijk konden ze me bijhouden en vroegen ze aan mij of ze mee mochten met mij naar Damon. Ik vertelde hetzelfde wat ik Alessia had gezegd voor het eten. Dat het beter is als wij samen naar hem toe zouden gaan. Maar ik beloofde ze dat ze hem snel zouden ontmoeten. Ik wilde eerst zelf weten of hij heel erg is veranderd.

Maar ze mochten wel mee met mij hem opzoeken in het huisje. Dat vonden ze prima. Dus ze gingen met mij mee. Ik legde een wereldkaart op tafel en een oude foto die ergens nog had gevonden. Mijn oma zei dat, dat al genoeg zou moeten zijn iemand op te zoeken. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. legde ik een hoopje zand op tafel. De meiden keken me aan alsof ik iets heel raars aan het doen was. (was ook eigenlijk wel zo)

Ik zei lachend tegen ze:

"Het wordt nog veel raarder dan dit."

Ik stak beide handen uit richting de kaart en de foto, ik deed mijn ogen dicht en concentreerde mij heel goed op wat ik moest doen. Ik vroeg natuurlijk daarvoor aan de meiden of ze zo stil mogelijk wilden zijn, zodat ik me heel goed kon concentreren. Ik sprak woorden waarvan de taal een 'vergeten taal' is het leek een heel klein beetje op Latijns, maar dat was het toch niet.

Na een paar keer herhalen zagen de meiden het zand ik een lijntje over de kaart bewegen. Het ging richting Italië, Rome. Daar stopte het bewegen. Ik keek op de kaart en ik knikte. De meiden keken mij vragend aan. Ik vertelde dat Damon en ik er die tijd weleens over hadden gepraat om een lange vakantie naar Rome te gaan. Of om er misschien zelfs te gaan wonen. Maar toen kwam de oorlog in de weg. Dus ik snapte wel waarom hij daar was.

Ik keek naar Alessia en ik zei:

"Pak maar een paar spullen in, want wij gaan naar Italië morgen."

"Maar hoe doen we dat dan met de vliegtickets?"

"Dat laat ik mijn broer wel even regelen."

Ik belde hem en vertelde wat er allemaal was gebeurd. Hij hoorde dat ik heel enthousiast was. Hij regelde 2 tickets richting Rome voor morgen om 11:00 uur. En hij zorgde er zelfs voor dat er een taxi zou komen om ons naar het vliegveld te brengen en een taxi die ons in Rome naar een mooi hotel zou brengen. Wat zou ik toch zonder hem moeten.

Ik heb hem meerdere keren bedankt en sloot af door te zeggen:

"Ik moet dan helaas even vrij nemen met het onderzoek op pa, maar er komt waarschijnlijk wel versterking bij."

Hij moest heel erg lachen om mijn opmerking en hing op.

Ik zei tegen Alessia:

"Alles is geregeld. Er komt morgen om 9:30 uur een taxi ons ophalen hier. Die brengt ons naar het vliegveld, onze vliegtuig vertrekt om 11:00 uur. Het is ongeveer een uur rijden naar het vliegveld, vandaar zo vroeg. Als we zijn geland zal daar ook een taxi op ons wachten die brengt ons dan naar het hotel. Voor de rest moeten we het zelf uitzoeken. Oh, ja we blijven daar 3 dagen."

"Waarom 3 dagen?"

"Eerder dat we hem hebben gevonden zijn we een dag verder misschien nog wel meer en de rest van de tijd kunnen we bij praten daar."

Alessia zei:

"Maar eh, wij hebben net een mail gehad van de mensen van The Voice of Holland en jij moet over 2 dagen zingen."

"Waarom laten ze dat zo laat van te voren weten?"

"Geen idee, maar je kan dit niet laten gaan. Damon gaat nergens heen... op dit moment... maar dit is jou kans om Nederland te laten zien wat Jolanda allemaal te bieden heeft. Wie weet waar dit je wel niet gaat brengen."