3 DOĞRU 1 YANLIŞ (KÖTÜ ÇOCUK)

1. BöLüm

  Çaresizliği en dibine kadar yaşamış birine mutluluktan bahsedemezsin.
Çünkü o kişilerin hayaleri Umutları duyguları güvendikleri kimsesi yoktur.

Sabah O İğrenç Alarım Sesiyle Uyandım. Sömestr tatilinde olmanın verdiği rahatlıkla yatakta dönmeye başladım, okulların açılmasına 3 gün kalmıştı. Ve ben yeni bir okula başlayacaktım.
Babamın işleri yüzünden konya dan Ankara taşınmak bana iyi gelmemişti.

Özlüyordum; Arkadaşlarımı,okulumu,mahalleyi kısacası her şeyi Buraya Alışmaya Niyetim Yoktu Fazlasıyla Olaylı bir Mahalle Olmasi Bunun İlk Nedeniydi

Ben Sessiz,durgun,düzenli, sakin Bir Hayata Sahip Olmaya Alışkındım

"tüm kuralları Onun Bozabilecegini bilmeden önce bu böyleydi"

Yatağımdan ayaklarımı sarkıtıp bir süre sadece alisamadigim odamı izlemeye başladım yatağımın karşısında büyük bir dolap yanında çalışma masam ve yatağım odanın eski evimizdeki odadan küçük olması sinir bozucuydu

Daha fazla oyalanmanın gereksiz olduğunu düşünüp ayağa kalktım bej rengi yere kadar uzanan perdemi açıp yeni bir güne istemsiz de olsa merhaba dedim pencereyi açmamla yüzüme çarpan toz yukarı komşumuzun halısını cirpmasindan dolayıdı. 

Bunu umursamadan pencereyi kapattım.

Odanın kapısına yönelip odadan çıktım mutfaktan gelen müthiş kokuları takip etmeden önce banyoya girip elimi yüzümü yıkadım
Koşarak mutfağa girmemle annemin ufak çaplı çığlığını duymam bir oldu
"Off be kızım korkutun. Öyle mi gelinir."
Yerimde huzursuzca kıpırdanıp annemin yanağından öptüm
Masaya otururken "çok açım" diye mirildaniyordum. Babamın gelmesini beklemeden tostumdan kocaman bir ısırık Almıştım.

Ben kahvaltımı bitirdiğimde babam henüz yeni hazırlanmış bir şekilde geldi ayak üstü bir şeyler yiyip
"Acelem var bugün size eşlik edemeyeceğim bayanlar" deyip yanağımdan kocaman öptü.

Evet babam işkolik, bu yüzden çocukluğumdan beri onunla çok az zaman gecirmisimdir.

Meyve tabağındakini son eriği yerken fazlasıyla sıkılmıştım. Bütün gün evde oturmak istemiyordum ama burada hiç arkadaşım yoktu.
Odama çıkıp hala pijamalarımla olmanın verdiği rahatsızlıkla üstümü değiştirmeye karar verdim

Buz mavisi kot pantolonumu giyip siyah Düz bir tişört geçirdim üstüme siyah kemerle kombinimi tamamlarken henüz yerleştirmemiş olduğum ayakabilarimdan  Beyaz sporlarimi elime alıp mutfakta yaprak saran anneme doğru yöneldim
"Biraz dışarıda dolaşsam iyi olucak"
Annem bana bakıp tekrar yaprağına döndü
"Buralar tekin yerler değil."
"Dikkatli olacağım söz uzaklaşmam"
Yavru köpek bakışımı atarken annem dayanamayıp başıyla onaylamıştı.

Hızla ayakkabılarımı giyip dışarıya fırladım binadan çıkınca karşı binanın merdivenlerine oturmuş sohbet eden bir kaç kız vardı sokakta top oynayan beş altı yaşlarında küçük çocuklar ve serseri tipli elinde tesbihle gezinen o mahalle serserileri
Hala anlamıyordum babam daha iyi bir mahallede ev bulamamış miydi.

Kızların yanına gitme düşüncesi pek iç açıcı gelmedi oldukça soğuk duruyorlardı

Yürümeye başladım burada tek sevdiğim kişi bakkalcı amca olmuştu adı necati  ama ben ona bakkalcı amca demeyi tercih ediyordum. Yanından geçerken

Ooo kayla nereye böyle dedi sıcak bir gülümsemeyle

Bende ona karşılık vererek Dolaşacağım dedim

Dikkatli ol kızım dedi

Yaşlı biriydi ama iyi bir kalbi vardı

Mahallenin ara sokaklarında gezintiye çıkmışken yan sokaktan gelen bağırma sesiyle ürperdim hızla oradan uzaklaşmak isteyim yerine merakım ağır basıyordu o sokağa doğru yönelip sesin geldiği yönü takip ettim karşılaştığım manzara fazla korkutucuydu

Sarışın bir çocuk duvarın dibinde kanlar içinde yatıyordu uzun boylu yüzünü göremediğim siyah giyinimli bir kaç çocuk vardı aralarından deri montulu olan yerdeki çocuğa bir kez daha tekme atıp
"Bir daha seni buralarda görmeyeceğim" diye tehditler savuruyordu.

Olduğum yerde donmuştum hareket edecek gücü kendimde bulamıyorum
Çocuklarıdan Biri benim olduğum tarafa baktı çocukla göz göze gelmemizle iyice korkup olduğum yere kenetlendim
    Derim montulu çocuğa "Abi Kız"
Demesiyle yerdeki çocuğu tekmelemeyi bırakıp bana doğru döndü korkudan hala hareket edemezken düşünme yetkimi kaybetmiş  gibiydim.

Filmlerde görmemesi gereken şeyleri görenler genelde öldürulürdü
Beni öldürür müydü acaba bakışları çok keskindi eminim öldürecekti.

Sonunda hareket etmeyi başara bilmiş ve bir adım geri atmıştım.

Benim adimimla deri montlu çocuk bir kaç büyük adımla yanıma geldi ve beni duvara yapıştırdı

Gözlerimi delip geçicek gibi bakıyordu

"Kimsin"

Konuşamıyordum...
Tekrar sordu bu sefer daha sertti
"KİMSİN LAN"

Konuşmayı unutmuştum

Yanındaki çocuk kolunu tutup abi yeter kız korktu
Bana son bir Bakış Atıp Arkasını dönüp gitti...

SEVİLİYORSUNUZ 💞💞