"Hayır--"
"Ondan kurtulmamız gerek---bunu sen de biliyorsun! Bize sadece zarar veriyor!"
"Bunun için daha çok genç---biz olmadan yaşayamayacağını biliyorsun!--Bir şey yemiyor bile--Ona kendi payımdan veriyorum!"
"Senin payın ne ki?! Bize yetecek kadar bile yiyeceğimiz yok Chaerin! Bize yük oluyor!"
"O bir yük değil!"
"Öyle! Herkes bizden daha hızlı ve böyle giderse çok fazla geride kalacağız--Dağın diğer tarafına geçebilmek için hızlanmamız gerekiyor ve tek yaptığı bizi yavaşlatmak!"
"Hasta olduğunu biliyorsun!"
"Evet---şu kuş saçmalıkları!"
"Saçmalık değil!" Daha fazla dayanamayıp hızla çadırdan dışarı çıktım.
"Öyle Seungri!"
"Ama--" Ona karşı çıkmak üzereyken aniden üzerimizden geçen bir kuş sürüsü avucumun kanla ıslandığını farkedene kadar öksürmeme neden oldu.
"Evlenmesi gerekiyor, Seungri."
"Soohyuk!" Chaerin sesini yükselttiğinde Soohyuk ciddi bir ifadeyle ona doğru bir adım attı, Chaerin de başka şansı olmadığını anlamış olmalıydı.
"İçeri gir, konuşmamız gerek." Tekrar Chaerin'e dönmeden önce bana söyledi. "Sen gidip biraz su getir." Çadırın önündeki kovaları tekmeleyerek söylediğinde Chaerin bir şey söylemeden eğilip kovaları kucağına aldı.
"Sürekli seninle meşgul Seungri.Onu koruyacak kimse yokken ava gidemem."
"Evlenmek istemiyor."
"Bu bir şeyi değiştirmiyor!" Birden bire bağırdığında bakışlarımı yere çevirip burnumu çektim. "Kabilenin gerisinde kalıp duruyoruz! Babam artık bizimle değil ve birinin avlanmaya gitmesi gerekiyor!"
"Bunu---isteyerek yapmıyorum."
"Bu saçmalıklarından bıktım Seungri, kimse seni koruyucu olarak bile istemiyor--Chaerin tüm yemeğini sana verdiği için aç kalıyor!"
Gözlerim yeri görmek için fazla dolmuş olsa da hala başımın arkasındaki ağrıyı hissedebiliyordum.
"Ne yapmamı istiyorsun?"
"Git."
Sonunda kafamı kaldırıp abimin bakışlarını gördüğümde artık gözyaşlarımı tutamayacağımı biliyordum.
"Üzgünüm Seungri, bu şekilde devam edersek hepimiz öleceğiz."
O konuşmaya devam ederken bir şey görmek için gözlerine bakıyordum, bana başka hiçbir seçeneği olmadığı için bunu yaptığını hissettirebilecek bir şey.Ama aradığım şeyi göremediğimde gözyaşlarım daha da hızlı yuvarlanmaya başladı.
"Biz---açız Seungri." daha kısık bir sesle mırıldandığında bakışlarımı tekrar yere çevirdim, ona daha fazla bakmak istemiyordum.
"Lider kabileyle buluşmadan önce gitmen gerekiyor çünkü Chaerin'in evleneceği birini bulduktan sonra bu kez ava çıkacağım.En azından onun bir ailesi olacak Seungri.Belki kuzeye gidersen başka bir kabile bulabilirsin---eğer yeterince şanslıysan." Son cümleyi neredeyse duyamayacağım bir şekilde söyleyip çadırdan dışarı çıktı.Aslında bu doğru düzgün bir çadır bile değildi, tam da bu yüzden beni geride bırakmak istiyordu.Arkada kalan ailelerden biriydik ve her birimiz ölmek üzereydik, diğerlerine yetişemiyorduk, günlerce yiyecek bir şey bulamıyorduk.
