Η Ζήνα( Ζηνοβία) είναι ένα από τα κορίτσια που δέχεται bullying λόγω της εμφάνισης της. Τα παιδιά δεν προσέχουν τον χαρακτήρα της αλλά την εμφάνιση της.
Έχει πολλά κιλά, σιδεράκια, ακμή, φοραει μεγαλα μη κολακευτικα γυαλια αλλά είναι τόσο καλόκαρδ...
Λοιπόν ελπίζω να απολαύσετε αυτό το κεφάλαιο παρά πολυ! Βάλτε το τραγούδι όταν σας πω❤️
Ήταν πια Δευτέρα και δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα γυρίσω πίσω στο σχολείο. Φοβόμουν ότι θα βρουν κάτι να πουν και πάλι. Νιώθω γεμάτη αυτοπεποίθηση με το σώμα μου τώρα αλλά αν κάποιος με προσβάλει θα λύγισω.
Έβαλα ένα φόρεμα και τα άσπρα superstar μου⬇️
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(Μαλλί και μακιγιάζ όπως βλέπετε)
Στις 8 ακριβώς πέρασε να με πάρει η Αννίτα καθώς το δικό μου σπίτι ήταν πιο κοντά στο σχολείο.
«Αννίτα... δεν μπορω να το κάνω, δεν μπορω να πω στο ίδιο σχολείο νιώθω απαίσια!» Της είπε καθώς έκλεινα την πόρτα του σπιτιού μου
«Ζήνα θα είμαι εγώ μαζί σου συνέχεια και οποίος τολμήσει να πει κάτι θα έχει να κάνει μαζί μου. Αν και να το πιστέψεις δεν θα βρεθεί κανείς να πει τίποτα» μου απαντάει ενθαρρυντικά ενώ με τραβαει από το χέρι για να κουνηθώ.
Σε 3 λεπτά είχαμε φτάσει στο σχολείο.
Οι περισσότεροι έρχονταν 8:20 ακριβώς που χτυπούσε το κουδούνι για αυτό στις 8:05 είχε ελάχιστα άτομα. Πήγαμε στο γραφείο του διευθυντή μόλις φτάσαμε για να ρυθμίσουμε τα μάθηματα. Για 1 μήνα θα πήγαινα και εγώ και η Αννίτα για μια ώρα το απόγευμα σχολείο για να καλύψουμε τα κενά στην ιστορία και στην γλώσσα αφού ήταν μαθήματα που και οι δυο δεν διδασκόμασταν στην Αμερική. Εμείς στο σχολείο μας κάναμε αρχαία ενώ η Αννίτα όχι για αυτό θα χρειαστεί να κάθεται μισή ώρα παραπάνω.
Έτσι το δεύτερο μισό της χρονιάς μου στην 2α λυκείου ξεκίνησε αισίως θα έλεγα!
Βάλτε το τραγούδι (ταιριάζει απόλυτα)
Από το γραφείο του διευθυντή βγήκαμε όταν μας διέκοψε το κουδούνι.
Όλα τα παιδιά ήταν στους διαδρόμους τριγυρνώντας στις τάξεις τους, αφήνοντας τις τσάντες τους η απλά χαζολογώντας.
