Eerst gaf ik om wat jij dacht.
Toen leed dat enkel tot tranen,
Iedere nacht.
Nu weet ik wel beter,
Iedereen heeft zijn eigen pracht.
Eerst deed ik wat jij zei.
Toen zag ik dat jij niks gaf,
Echt niks gaf om mij.
Nu weet ik, het einde is nabij.
Ik moet enkel volhouden,
Nog heel even moed houden.
Het einde is nabij,
En dan? Dan is alle pijn voorbij.
JE LEEST
Gedichtenbundel < 1 >
PoetryHet begon als één lijn, Maar het werden er meer. Ze werden steeds langer, En ze stopten niet meer. Overal lijnen, En stukjes braken af. Het is nu kapot, Ik kan niet meer: ik ben bekaf.
