Korte Verhaaltjes~Flikken Maastricht

Bedankt

Eva zit aan de keukentafel met een glas chocolademelk. Aandachtig bestudeert ze het artikel wat openstaat op haar laptop. Het licht is een beetje gedimd en Wolfs luistert hoe de regen zachtjes op de ruiten tikt. Af en toe een felle lichtflits en af en toe een donderslag. Het is half elf, maar ze werken nog steeds een hun zaak.

Na een tijdje piepen de ogen van Eva, net boven het randje van haar laptop uit. Wolfs moet lachen om het aanblik. Zij glimlacht ook en klapt haar laptop dicht. 'Ik heb honger.' Wolfs moet opnieuw lachen. Dat zal best, ze heeft sinds 5 uur 's middags niks meer gegeten. Hij staat op en gooit haar jas naar haar toe. Verbaast vangt ze 'm op. 'Ga je niet koken?' vraagt ze verbaast. 'Alsof ik nog zin heb om t koken,' zucht hij.

'Zeg Wolfs,' houdt Eva opeens stand. Ze zijn op weg naar een restaurantje om wat te weten. 'Ja?' antwoord hij en kijkt haar vragend aan. 'Bedankt,' glimlacht ze. 'Waarvoor precies?' antwoord Wolfs verward. 'Gewoon. Dat je er altijd voor me bent enzo.' Eva's wangen kleuren langzaam rood. Lief. Wolfs kijkt Eva aan en staart diep in haar ogen. Er verschijnt een stout glimlachje rondt Eva's lippen. 'Je staart,' zegt ze lachend. 'Daar zal wel een erg goede reden voor zijn dan,' antwoord Wolfs glimlachend. Hij buigt zich naar haar toe en drukt zijn lippen op de hare. Eva sluit haar ogen en kust hem terug, vol overgave. Een kus die van hen voor altijd mag blijven duren.

Laat ik even eerlijk zijn. Ik hou niet zoveel van romantische en kleffe verhaaltjes. Stiekem vind ik het veel leuker als Eva en Wolfs ruzie hebben :'). Maar ik kreeg opeens inspiratie, dus alle Fleva-fans zijn weer blij!