My guardian demon

Κεφάλαιο 20ο

"Νομίζω πως ξέρω." λέει διστακτικά ο Brian τραβώντας μας την προσοχή.

"Τι; Πως;" τον κοιτάζω μπερδεμένη.

"Χθες το βράδυ καθώς με είχε κυριεύσει κατάφερα να "ξυπνήσω" για λίγο. Το μόνο που άκουσα ήταν ένα όνομα πριν χάσω τον έλεγχο, του αναφέρθηκε ως κύριε Damon και η φωνή ακουγόταν να τρέμει σαν να τον φοβόταν." μας περιγράφει αυτός.

"Da-Damon; Είσαι σίγουρος;" τραυλίζει η Laura καθώς χλωμιάζει.

"Έτσι νομίζω."

"Υπέροχα." μονολογεί. "Ωραία η παρέα σας..." συνεχίζει ενώ σηκώνεται. "Αλλά εγώ την κάνω." λέει και βγαίνει βιαστικά έξω.

"Laura... Laura περίμενε!" της φωνάζει η Amy καθώς τρέχει από πίσω της.

AMY'S POV

"Laura!" της φωνάζω άλλη μία φορά για να σταματήσει. Αυτή με ακούει και σταματάει απότομα στην μέση του άδειου δρόμου λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι. "Μπορείς να μου πεις τι σε έπιασε έτσι ξαφνικά." λέω εκνευρισμένη καθώς την πλησιάζω βιαστηκά. Μόλις γυρίζει προς το μέρος μου αντικρίζω τα δάκρυα που κυλάνε στο πρόσωπο της και κολλάω. Νοιώθω περίεργα που την βλέπω έτσι και χωρίς να μπορώ να το ελέγξω κάνω τα φώτα στην άκρη του δρόμου να σβήσουν, μόνο το φως στην αυλή ενός σπιτιου έμεινε αναμένο φωτίζοντάς μας. "Τι έγινε." χαμηλώνω τον τόνο στην φωνή μου και την ρωτάω

"Νόμιζα ότι ήταν νεκρός." μου λέει.

"Ποιος;"

"Θα μου κάνει κακό. Νόμιζα πως πέθανε." συνεχίζει να παραμιλάει.

"Ηρέμισε κάνεις δεν θα σε πειράξει." της λέω και της πιάνω το χέρι προσπαθώντας να την παρηγορήσω. "Θες να μου πεις τι έγινε; Ποιος νομίζεις ότι θα σου κάνει κακό;"

"Αυτός... είναι ένα τέρας. Amy... φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ." λέει ενώ η φωνή της σπάει στο τέλος και ξεσπάει περισσότερο σε κλάματα.

"Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Ότι και αν είναι θα σε προσέχω, δεν θα αφήσω τίποτα κακό να σου συμβεί όσο είμαι εγώ εδώ." της λέω. Ήθελα να την ρωτήσω αν ξέρει αυτόν τον Damon που ανέφερε ο Brian αλλά έτσι όπως την έβλεπα απλά δεν μπόρεσα να πω τίποτα παραπάνω. "Όλα θα πάνε καλά. Στο υπόσχομαι." της ψιθυρίζω ενώ κοιτάζω τα καταγάλανα της μάτια και σκουπίζω τα δάρκυα της.

Ένα μικρό, λοξό, χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο της ενώ με αγκαλιάζει. Μετά από λίγο την ακούω να λέει ένα μικρό "σ'ευχαριστώ".