He can't find out ~ Luke Hemmings

Mijn naam is Taylor Stewart. Ik ben een allerdaags zestien jarig meisje. Ik woon in Sydney en ik ga daar ook naar school. Er is niks bijzonders aan mij. Ik heb saaie donker blonde krullen en saaie blauw groene ogen. Ik ben niet mooi of knap, en ik heb niet het perfecte figuur. Ik ben niet super intelligent en ook niet sportief. Ik ben het meest doorsnee meisje dat je je maar voor kan stellen. En dat haat ik. Ik haat het om normaal te zijn. Ik haat het om maar 'gewoon Taylor' te zijn. Maar er is niet veel dat ik daaraan kan doen..

Ik heb drie beste vrienden ; Tess, Zoey en Ashton. Ik ken Ashton al vanaf de kleuterklas. Hij heeft me door veel zware tijden geholpen.

Toen ik dertien was verliet mijn vader ons. Niemand weet waarom.

Ik miste mijn vader zo erg dat ik bijna vier maanden niet gepraat heb. Zelfs psychologen kregen geen woord uit me en uiteindelijk gaf mijn moeder het op en stopte met proberen. Maar Ashton niet. Hij liet me nooit alleen en praatte altijd tegen me. Na twee maanden wist hij me er van te overtuigen dat het goed was om erover te praten en dat ik zo mijn verdriet kon verwerken.

Mijn moeder is erg veranderd sinds de verdwijning van mijn vader. Ze lacht nooit meer en ligt de hele dag in haar bed met een kater van de vorige nacht. Mijn broer en ik doen dan ook alles in het huishouden. Koken, wassen, schoonmaken. Soms haat ik mijn moeder voor het feit dat ze er nooit voor me is, maar dan besef ik me weer dat zij er ook niks aan kan doen. Ze zit gewoon psychisch in de knoop en dat komt allemaal doordat pap ons verlaten heeft. Dus ik probeer gewoon door te gaan met mijn leven en ik zie wel waar ik uitkom. Zolang er maar niemand achter mijn geheim komt, vind ik alles best.