He can't find out ~ Luke Hemmings

7' Secrets (Good Charlotte)

Luke's lippen laten de mijne los en ik kijk richting mijn deur. Ik had hem dicht moeten doen..

"Mam ?"  Ze staat met een fles whisky in haar hand in de deuropening.

"Wat ben jij aan het doen, hoer !"

Oké, volgens mij is ze vannacht niet gestopt met drinken..

Ik kijk verschrikt naar Luke en hij staart ongemakkelijk naar de grond. Fuck.

"Mam, ik.." Ik sta op en trek haar mee de trap af.

"Wat was jij aan het doen, vieze slet !"

"Wat jij elke avond doet als je weer een van die verotte cafétjes in gaat !"

"Hoe durf je, vuil kreng !"

En dan doet ze het. Ik had nooit verwacht dat mijn eigen moeder ooit zoiets zou doen. Maar ze doet het. Ze slaat me in mijn gezicht. Ik struikel naar achteren en ze kijkt me geschrokken aan.

"S-sorry."

Ik schud mijn hoofd. Ik voel tranen over mijn wangem stromen en ren de trap op. Ik bedenk me te laat dat Luke daar nog is en ren huilend mijn kamer in. Hij staat naast het bed en kijkt me bezorgt aan. Ik ga snikkend op mijn bed zitten. Ik probeer mijn tranen binnen te houden, maar ze blijven maar komen. Wat zal Luke wel niet denken ? Oh, shit. Hij vindt me vast raar en mijn moeder ook en negeert me vast voor de rest van mijn leven.

Maar dat doet hij niet. Hij gaat naast me zitten en slaat zijn armen om me heen.

"Je moeder is niet ziek hè ?"

Ik schud nee.

Hij trekt zich nog verder tegen hem aan terwijl mijn tranen blijven stromen.

"Wie weten dit allemaal ?"

"Alleen Ashton."

"Je moet hulp zoeken Tay."

Ik ga recht op zitten. "Nee ! Dan wordt ik uit huis geplaatst."

"Ja, maar dit kan echt niet Taylor." Zijn blik valt op de rode handafdruk op mijn wang en zijn ogen worden groot.

"Ze heeft je geslagen !" Hij legt zijn hand op mijn wang.

Ik zwijg.

"Doet ze dat vaker ? Heb je daarom al die littekens ?!"

"Nee. Dit was de eerste keer." fluister ik. Ik ben intussen gestopt met huilen en mijn mascara zit over mijn hele gezicht. Luke veegt het een beetje weg en trekt me weer in een knuffel.

"Vanaf nu moet je me alles vertellen, oké ?" mompeld hij met zijn hoofd in mijn haar.

Ik knik en laat hem los. Opeens moet ik weer denken aan onze kus en ik voel mijn wangen weer gloeien. Zou hij me leuk vinden ? Nee, vast niet. Maar waarom zoent hij me dan ? Waarschijnlijk zoent hij met ieder meisje dat hij kent. En nu geeft hij me hoop, om me vervolgens kei hard te laten vallen. Ik verzamel al mijn moet om het te vragen.

"Luke, waarom eh.. zoende je me net ?"

*LUKE'S POV*

Ik voel mijn wangen gloeien. Wat moet ik antwoorden ? De waarheid ? De waarheid is dat ik me niet in kon houden toen ik in haar zeeblauwe ogen keek. Haar roze lippen waren zo vol en het leek alsof ze me riepen. Oké, dit klinkt echt heel raar, maar het voelde echt zo. Ik denk dat ik haar leuk vind.. Maar moet ik haar dat wel vertellen ? Zou ze mij ook leuk vinden ? Ik kijk in haar ogen naar een spoor van.. iets. Iets dat aangeeft dat ze mij ook leuk vindt. Haar ogen staan hoopvol. Alsof ze op een speciaal antwoord hoopt. Maar wat voor antwoord ? 'Omdat ik je leuk vind' ? Of 'Het spijt me, het was niet de bedoeling. Ik hoop dat ik niet onze vriendschap nu al heb verpest ? Ik zucht en kijk haar nog een keer aan.