Prologue

4K 50 4
                                    

Seah's POV

I wonder what's the taste of freedom.

Thus, it means happiness?
Thus, it gives satisfaction?

For a 17-year old, Seah Vien Fevrier Machiavelli there is no such thing as freedom. I am like a robot, ready to be manipulated by whom ever invented me.

Tumingala ako sa Buwan na nagbibigay liwanag sa madilim at magulo kong pagiisip.

tumakbo ako dito matapos akong pagalitan nila Mr. Machiavelli , tumakas nanaman kasi ako kanina at muntik nanaman na may makakita sa akin sa labas.

Lagi nalang ganito, para akong bilanggo na itinatago.

"Hey" I didn't bother to look at my brother.

"I wonder what is wrong for having such a female gender? Bakit hindi ako pwedeng maging isang normal na tao? Bakit kailangan akong itago?"

I heard him sighed.

"I'm sorry, If only I can do anything"

"But you can't" I looked at him intently

"How does it feels like talking to strangers?"

"Seah, not all strangers are good for you, hindi mo alam ang dala ng taong iyon na panganib" I laughed.

"You might go behind the bars for doing such things because of those strangers" he added

"Life here with the Machiavelli's , is not that far, from the life of being behind the bars"

No friends.
No laughters.
No love.

I'm completely a detainee of my own family.

We both looked at the door when we heard a few knocks.

"Papa…" Sean spoke

"Seah, pack your things, you're studying at Sean's School"

It made my heart flipped in joy

Pero bakit biglaan? They've been hiding me for years tapos ngayon?

"Papa! She is not safe at Gavel High!"

"Who cares? She wants freedom right? Then let her have a glimpse of it"

I smiled weakly

"It's ok"

"NO! Seah! Hindi mabubuting tao ang makakasalamuha mo doon! They are all demons! Walang anghel doon!"

"SEAN VINCENT!" Umalingawngaw sa buong kwarto ko ang lakas ng boses ni Mr. Machiavelli

"You don't have the rights on ruling my decisions!" Matigas na sambit nito

Mabilis na lumabas ng pinto si kuya, dala ang galit at inis niya.

"Seah, you'll be leaving at exactly 30mins, start packing your things, or I'll throw your things out myself" tsaka ito tumalikod.

I wiped my tears and took my luggage at my closet

I've always prepared myself for these alam kong darating ang araw na itatapon na nila ako palabas ng Mansion nila.

I was never been a Machiavelli.

"Apo…"

I smiled weakly

"Papang…" inalalayan ko siya paupo sa kama ko

94 na si papang, mahina na ang katawan niya kaya bawat galaw nito ay dapat na alalyan.

"Alam kong delikado ang Gavel High na iyon pero doon ija makakasigurado akong ligtas ka, kung mamatay man ako ayos lang sa akin basta nasa mabuting kamay ang nagiisa kong prinsesa."

"Papang... huwag ho kayong magsalita ng ganyan malakas pa ho kayo, kayang kaya niyo pa ngang patayin ang mga gago sa mundo diba"

"Palabiro ka talaga ija, huwag mo na akong bolahin pa apo alam ko ang hangganan ng katawan ko" nginitian niya ako.

Si papang ang naging kakampi ko magsimula ng bata pa ako, walang laban si mommy kay Mr. Machiavelli kung kaya't si papang ang laging naglalayo sa akin sa galit ni Mr. Machiavelli

Niyakap ako ng mahigpit ni papang

"Huwag kang magalala dahil hanggang loob ng paaralan na iyon mamahalin ka ni papang"

Pagkalabas ni papang tinuloy ko na ang pagiimpake nasa labas na ako ngayon ng mansyon ng mga Machiavelli.

All my things were placed at the back compartment of my mustang.

Ni walang naghatid sa akin

It's time to live a normal life far from the Machiavelli's.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Aug 07, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

GAVEL HIGH (On Going)Where stories live. Discover now