The Twin

φεύγουμε???

Ντύνομαι γρήγορα και κατεβαίνω κάτω...

Εκείνος ήδη έχει βάλει μπρος το αμάξι και με περιμένει... με το ένα χέρι έξω είναι τόσο πανέμορφος... τρέχω σαν χαζή και κλασικά... ΓΑΜΩΩΩ παραλίγο να πέσω..πάλι καλά.. μπαίνω μέσα στο αμάξι κι εκείνος έχει πεθάνει στο γέλιο...

Τώρα αν του χώσω μια εγώ θα φταίω??

Στέφανος:"βλέπω δεν έχασες την χάρη σου όσο έλειπα μικρή... " λεει ειρωνικά..

Ε μα τα θέλει ο οργανισμός του από το πρωί... τρώει την μπουνιτσα του στην κοιλιά και στανιαρει....

Στέφανος:'ΑΟΥΤΣ!!!" Λεει και πιάνει  τη κοιλιά του..

Νεφελη:" έλα.. τα θελε από το πρωί ο κωλος σου παραδέξου το  ... "

Στέφανος:"θα σε στρώσω εγω μικρή.  "Λεει και πιάνει το μπούτι μου ...
ΓΟΥΡΟΎΝΙ

Νεφελη:"κι εγώ θα  στο κόψω το χεράκι... "

Στέφανος:"ξεχνάς κάτι μικρό??"
Πφφφ κρατήστε με ...

Νεφελη:"για την ακρίβεια ξεχνάω.." λέω και τον τσιμπάω δυνατά..

Στέφανος:"ΑΑΑΑΑΟΥΤΣ!!!"

Νεφελη:'αααχ.... κάπως καλύτερα βρε αδερφέ.... έλα ξεκινά... 10 λεπτά έξω από το σπίτι είμαστε... μικρέ μου..." του πετάω και γελάει... ανώμαλε ψυχακια!!!!

Ξεκινάει γελώντας...

Σε λιγη ώρα είμαστε έξω από ένα καφέ παραλιακά... εδώ στην Πελοπόννησο  έχουμε ωραία θάλασσα...  εντάξει δε λέω.. το Κιάτο που μένουμε εμείς είναι σχετικά μικρό αλλά ότι θέλουμε απλά πηγαίνουμε παντού... Όχι πως μας λείπει και τίποτα φυσικά...

Μπαίνουμε στο καφέ και απλά αράζουμε στο τραπεζάκι...

Στέφανος:"εκεί θα κάτσεις???"
Με ρωτάει αλλά δεν καταλαβαίνω...

Νεφελη:"έχει κάτι η θέση άνθρωπε μου ??" Λέω αλλά εκείνος ξεφυσαει.. τραβάει την καρέκλα μου κοντά.. πιάνει το ποδι μου και το να ζει επάνω στα δικά του ... το χαϊδεύει και με κοιτάζει πλέον ευχαριστημένος...

Στέφανος:"πολύ καλύτερα... ξεχνιέσαι μικρή..." λέει και με μια κίνηση ενώνει τα χείλη μας ...
"Αυτό για να μην ξεχαστείς ξανά... "

Κοκκινίζω.. φτουυυυυυυυ
Οκ αγόρι μου το καταλάβαμε... Είμαστε μαζί.... χαλάρωσε όμως πριν σου ορμηξω μέσα στο καφέ και γίνουμε ρόμπα..

Νεφελη:"λοιπόν??" Λέω αλλά δεν προλαβαίνει ο σερβιτόρος έρχεται και προς έκπληξη μας είναι και παλιός συμμαθητής...