ΝΑΙ ΚΑΛΑ [2]

2.16

<<βασια; εισαι σιγουρη οτι ειπε βασια;>> <<ναι, σιγουροτατη!>> <<την γνωστη την βασια;>> με ξαναρωτησε <<δεν ξερω, αλλα ειπε βασια>> αν και οπως την ηξερα, οπως ηταν στο λυκειο, δεν θα ξαφνιαζομουν αν ηταν αυτη πισω απο ολα αυτα. Αλλα απο την αλλη τι σχεση εχει η γνωστη η βασια με την μαρινα; απο που γνωριζονται; πω ρε φιλε μπερδεμα. <<τι θα κανουμε;>> με ρωτησε <<δεν ξερω ρε εσυ χρηστο>>

Ειπα και τοτε το τηλεφωνο χτύπησε <<ποιος ειναι;>> τον ρωτησα <<ο δημητρης>> ειπε ξαφνιασμενος <<τι να εγινε>> αναρωτηθηκα <<τωρα θα μαθουμε>> ειπε και το σηκωσε και το εβαλε ανοιχτει ακροαση <<τι εγινε ρε μαλακα ολα καλα;>> τον ρωτησε χωρις να του αφησει περιθορεια να πει κατι <<εχω ενα Ευχάριστο και ενα δυσαρεστο νεο, ποιο θες να μαθεις πρωτα;>> <<πες το καλο>> <<μιλησε>> <<και το κακο;>> <<ειπε μονο ενα ονομα και κατι αλλα που δεν τα πολυκαταλαβα, δεν εβγαζαν νοημα!>> ειπε <<τι ονομα;>> τον ρωτησα <<μυρτω; εισαι και εσυ εκει;>> <<δημητρη μιλα! πες! ποιο ειναι το ονομα;>> τον πιεσα να μας πει <<βασια. ειπε το ονομα βασια και κατι αλλα που δεν πολυκαταλαβα, ελατε απο εδω να σας τα πω>> Μολις ειπε το ονομα Βασια κοιταχτηκαμε και αμεσως μετα πηγαμε στο αμαξι και το εβαλε μπρος.

<<να σε ρωτησω κατι;>> εσπασα την σιωπη <<λεγε>> <<ο δημητρης, γιατι καθετε ολη την ωρα εκει; θελω να πω, δεν ξεκουραζετε;>> χαμογελασε <<αυτη ειναι η δουλεια του>> γυρισε να με κοιταξει και στο προσωπο μου ειχε ηδη δημιουργηθεί ενα μεγαλο ερωτηματικό <<βασικα δεν ειναι ειναι ακριβως αυτη η δουλεια του>> <<με μπερδεψες φουλ>> του ειπα <<ειναι αστυνομικός>> μου ειπε και με κοιταξε << ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!>> ουαου, ο δημητρης αστυνομικος. με τους βαθμους που ειχε στην β λυκειου, τον εκοβα να γινοταν σκουπιδιαρεις, και αυτό με χιλια ζορια. <<οχι>> <<πωω, δεν ξερω σχεδον τιποτα για εσας>> του ειπα και αυτη ηταν η αληθεια <<ενταξει, εχουν περασει και σχεδον 11 χρονια απο τοτε, αφου εφυγες και δεν κρατησες σχεσεις με κανεναν μας>> ειπε, με κοιταξε στιγμιαια και γυρισε την προσοχητου παλι στη οδηγηση. Οταν το ειπε αυτο κατι μεσα μου εσπασε...

<<δεν ηθελα να φυγω>> ειπα μολις φτασαμε και βγηκα βιαστηκα απο το αμαξι για να μην ρωτησει περισσοτερες ερωτησεις, αλλα δεν την γλυτωσα <<τι εννοεις;>> με στρίμωξε στο τοιχο, οπως τοτε, στο λυκειο και ημασταν σε αποσταση αναπνοης <<πρεπει να μπουμε μεσα, ο δημητρης περιμενει>> γυρισα να κοιταξω καπου αλλου, εκτος απο τα ματια του <<καλα, αλλα να ξερεις, καποια στιγμη θα πρεπει να μιλησουμε για το παρελθον>> δεν του απαντησα και απλως προχωρισα για να μπω μεσα στο δωματιο οπου ειναι η αννα.