Ethan's POV
Η σιγή που επικρατούσε στο δωμάτιο σχεδόν με τρόμαζε. Λες και θα έβγαιναν μαύρες σκιές από τους βρώμικους τοίχος να με πνίξουν.
Ένιωθα σαν μικρό παιδί, φοβόμουν. Γιατί?
Συγκεντρωσου Ήθαν, μην αφήσεις τους φόβους σου να μπουν στο μυαλό σου. Πρέπει να σκεφτείς κάποιον τρόπο να φύγεις από εδώ.
Παρατήρησα εξονυχιστικά το δωμάτιο για κάτι να ακουμπήσω τις ελπίδες μου πάνω του.
Το μόνο φως που έμπαινε στο δωμάτιο ήταν εκείνο από τα μπαλωμενα με σανίδες ξύλου παράθυρα. Μύριζε μούχλα και έκανε αρκετό κρύο σαν να βρισκόμουν σε υπόγειο. Σιδερένια ράφια με σκονισμένα πράγματα πάνω τους κοσμούσαν τον χώρο. Ύστερα το μάτι μου έπεσε σ' ένα ράφι με ένα μαχαίρι.
Να κάτι που μπορώ να διαχειριστώ δίχως να πάθω πανικό.
Η προσπάθεια μου όμως να φτάσω πιο κοντά στο ράφι ήταν άσκοπη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα παρατήσω. Ξεφυσηξα κουρασμένα ενώ σταγόνες ιδρώτα έτρεχαν σαν δρομείς στο πρόσωπο μου. Είχα αγχωθεί πολύ, το μέγεθος του δωματίου και τα σφιχτά δεσμά μου σχεδόν με δυσκολευαν να αναπνεύσω.
Κοίταξα πάλι το πληγωμένο πόδι μου που συνέχιζε να τρέχει αίμα από τη πληγή του. Έτσι, πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου ότι θα πεθάνω με πολλούς διαφορετικούς τρόπους είτε από αιμορραγία είτε από βασανιστήρια του Hen. Ίσως και από το άγχος μου.
Δεν θα έπρεπε να ήμουν εγώ σε αυτή την θέση αλλά το αντίθετο. Θα έπρεπε αυτός να ήταν δεμένος εδώ και να τον βασάνιζα για κάθε φίλο μου που πλήγωσε, για τους γονείς μου που δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου.
Σκέφτηκα πως θα ήταν να του έκοβα τα δάχτυλα ένα-ένα και να μπειγω μαχαίρια στο αρωματισμενο σώμα του
Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και κοίταξα το μουχλιασμένο και γκρίζο ταβάνι.
Αίμα λεκιασε το ταβάνι και δεν άργησε να στάξει πάνω μου. Κόκκινες κηλίδες προσγειώθηκαν στα χείλη μου, έκανα να τις αγγίξω με την άκρη της γλώσσας μου. Τότε συνειδητοποίησα πως ήταν παιχνίδι της φαντασίας μου.
Το μυαλό μου "διψαγε" για αίμα. Αναμνήσεις από τις παλιές μου συνήθειες τον τρυπησαν σαν καρφια. Οι φωνές ελεους λίγο πριν τον θάνατο και το κόκκινο υγρό που έτρεχε σχεδόν σαγηνευτικα από την ταλαιπωρημένη σάρκα τους μού έφερνε κυμματα νοσταλγίας. Πήρα μια τρεμάμενη ανάσα και κεντρισα την μάτια μου στο αιχμηρό αντικείμενο.
YOU ARE READING
Sweet Psycho
Mystery / Thriller|Book 2| Διέσχισα αργά τον διάδρομο. Ο ήχος από το σύρσιμο του τσεκουριού ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο και στο πέρασμα του άφηνε φρέσκο κόκκινο αίμα στο πάτωμα. Το κράτησα πιο γερά για να είμαι σε ετοιμότητα. Σταμάτησα απότομα μπροστά από τον σκοτε...
