dont stare

078

/ toot toot /

The hideous sound of that timer kept on persisting...

6 minutes left.

Tama nga si Troye, if it's all going to be slacken, then everything's gonna be too late. Kapag nagkataon, may mangyayaring pagsabog. Masisira ang buong gusali. Mawawala ang mall ng Costa Villa. Maiiwan ang bangkay nila Troye at Xania. Mamatay kami. Mamatay ako.

"Dammit! Baby, r-relax. Matatanggal natin, to. D-don't cry, okay?" Idinampi ni Zach ang kanyang dalawang hinlalaki upang punasan ang bawat luha na tumutulo mula sa mga mata ko. He gently held both of my cheeks, aiming to kiss my forehead.

"Z-Zach, kakaunting minuto na lang! P-paano kung...p-paano kung hindi talaga 'to matanggal? Paano kung sumabog 'to?! U-umalis ka na! H-hayaan mo na ako!" I cried out. Nanginginig ko siyang tinulak habang nilalamon na ng tubig ang paningin ng dalawang mga mata ko.

Kingina kasi, ayoko siyang idamay! Ayokong masaktan si Zach. Naiiyak ako, naiiyak ako kasi wala man lang akong lakas ng loob para sa sitwasyong 'to. Paano kung dito na lang talaga magtatapos ang lahat?

"Shhh...baby, cut it out. I'm here. I'm here, okay? Magagawa natin 'to. Makakalabas tayo dito dalawa...ng buhay at ligtas." He cupped off my chin. Siniil ako nito ng isang mabilis at mainit na halik mula sa aking labi bago ito bumalik sa pagtanggal ng bombang nakadikit mula sa likod ko.

I knew it was a bit gawky and embarrassing. Pero binalewala at isinantabi lamang iyon ni Zach. Nasa kalagitnaan kami ng peligro at wala ni isa sa amin ang hahayaang mag-inarte pa.

He quickly ripped my thin shirt off, revealing only my  brassiere inside. Atleast it was an undershirt, kaya hindi ako masyadong nabahiran ng kahihiyan. Naramdaman ko ang pagnginig ng mga kamay ni Zach ng dumampi ang mga ito sa likod ko. It was a chip— a chip that was locked accross my waistline.

The only way to unleash it was to break the strip off or atleast use a sharp material to cut it out. But, any of those two will probably hurt me. Maaapektuhan nun ang buong katawan ko...and that'll cause much bleeding.

Napatingin ako mula sa likod at ramdam ko ang sobrang pagkapula ng mukha niya. He was frozen for a bit— halo-halo ang mga naiisip ni Zach.

4 minutes left...

I was about to utter when Zach's mobile rang. Agad siyang tumigil mula sa pagkakalikot at dali-daling na may kung anong kinuha mula sa kanyang bulsa.

As if something's been up, he answered it immediately. Parang may kung ano agad akong naramdaman na kakaiba ng mabilis itong tumalikod mula sa puwesto ko.

Who is he calling? Bakit parang napakahalaga naman niya?

"Hello...," He called bago niya ako tapunan ng isang maikling tingin. "S-si Sue? T-teka...Fuck, no...Ano?! How is that?! Shit...mahihirapan kami! O-okay...s-salamat..." I felt my body shivered ng lapitan ako ni Zach mula sa aking kinatatayuan. I don't know pero punumpuno iyon ng pag-aalala...takot at pangamba.

Anong napag-usapan nila? And sino ang kausap niya sa kabilang linya?

"We need to be quick. Bilang lang ang mga segundo na natitira sa atin," sambit nito bago napatingin sa direksiyon ni Josh. Worry was what all etched on his face.

"W-what do you mean?"

He probably couldn't decipher his feels. Lumapit ito sa aking puwesto at may kung ano ulit akong kiliting dumampi sa likod ko. "Shit." He cussed.

"Z-zach, a-ano bang nangyayari?" Takot na pagkakatanong ko dito.

He started to breathe heavily. Damn, kinakabahan na ako dito. "I-it's decoding. The chip's decoding, Sue. Na-hack ni Vai ang link ng bomba. Kapalit nun, matatanggal ang ang belt sa katawan mo nang hindi ka n-nasasakatan." He explained— but the only thing that caught my attention, kingina si Vai.