Бид дэлгүүрээс гархад манай машин дээр хэдэн хар хувцастай хүмүүс зогсож харагдав.
Би гайхсан ч Тэхёнд үг хэлэлгүй машиныхаа тэнд очоод машин барих талаар түүнээс асуулаа.
Азаар Тэхён зөвшөөрч бид далайн эрэг луу хөдөлхөөр болов.
Замдаа тэгж их яархыг хүссэнгүй удаанаар салхиг мэдрэн явна.
Тэхён гарнаас минь атган: Намайг байхгүй байвал сашин унаж болохгүй шүү за юу!
Би: За
Тэхён надад ойртон хацрыг минь хазаад: Сайхан хацартай охин юм байгаа шд тэ?
Би түүний хэлсэн зүйлд инээж энэ л цаг хугацаанд бүх зүйлсийг зогсоогоосой гэж хүснэ.
Далайн эрэг дөхөх үед Жимин залгаж уралдах талаар асуулаа.
Тэхён: Аль түрүүнийх шиг ээ хядаад өг!
Тэр хоёрын машинтай уралдан явж байгаад золтой осол гаргачихсангүй. Тэхён бөөн уур.
Бид далайн эрэг дээр ирэн авсан зүйлсээ буулган хувцсаа сольцгоож тоглороор боллооо.
Тэхён: Болоогүй юу? Ямар удаан юм бэ?
Би: Байж байгаач дээ! Юундаа уурлаад байгаа юм!
Тэхён муухай харсаар гараад явчих нь тэр. Ханн үхсэн зүгээр уурлах зүйлээ олж ядаж байх шив.
Гадаа гархад Тэхён дээгүүр минь цамц нөмрүүлээд хөтлөх гэхээр нь цамцыг нь тайлаад Тэхитэй хамт явлаа.
Халамжлаад байна уу зүгээр уурыг минь гаргах гээд байна уу мэдэх юм алга.
Жимин Тэхи хоёртой хэдэн зүйлс ярьсаар хэсэг Тэхёныг тоосонгүй. Цаа чинь нэг наашаа хараад л нэг цаашаа хараад суугаад байв. Хэн эхэлж уурлалаа одоо гомдоод байгаа юм уу хаашаа юм!!
Даарас хийх гээд байсан болхоор машинд очин хувцсаа авах гэтэл Тэхён ч бас орж ирэн миний хажууд суугаад хаалгаа түгжчихэв.
Би: Яагаад байгаа юм?
Тэхён гарыг минь атгаад: Муудалцхаа больцгооё мм?
Би: Ханн хэн эхэлсэн билээ?
Тэхёныг тэврэхээр нь эсрэг зүг рүү нь хархад Тэхён инээгээд: Гомдомхой охин юм байгаан тэ? Нөгөө хоёр чинь гоё эрхлэлцээд байна шд би ч бас тэгмээр л байна. Жиным аа
Тэр өхөөрдөм санагдсан ч би чимээгүй түүнийг налж суулаа.
Тэхён инээмсэглэж намайг өөртөө наан толгойг минь үнэрлэнэ. Бид хэсэг хугацаанд нялуурч суусны дараа нөгөө хоёр дээрээ очихоор болов.
