Accidentally Got Pregnant by a Billionaire Man

Chapter 52

CHAPTER 52

(BOHOL)

KIM'S POV

Ilang minutong daldalan kasama ang kasamahan kong lalake ay humantong na ang oras na naglanding na kami sa airport.

'Prepare for the right landing' sabi ng pilot.

kaya inayos ko na ang aking sarili bago ako lalabas sa eroplanong ito. Inisip isip ko kung may nakalimotan ba ako, munit wala naman. Hindi ko din nakalimotan ang mga box na dinala ko.

*Chogsh* (Landing)

Kaniya kaniya ng tayuan ang mga tao. at tumayo na din ako, bago pa ako maunahan sa karami raming tao dito, Total nasa hindi kalayuan ng Pinto naman ako nakaupo.

"Ma, Ito po ba ang Bohol?". sambit ng isang bata, tinignan ko ito at napaka cute. Naalala ko si Meg sa kaniyang katauhan.

Bago pa magiba ang aking nararamdaman ay inalis ko na ang aking tingin sa batang iyon.

At nagsimula ng maglakad, hanggang sa pinagbuksan na kami, Binuksan ng Stewardest ang Pintoan ng Eroplano at ramdam na ramdam ko na ang ganda ng hangin ng Bohol.
Ang napakalinis na hangin nito ay para bang hindi mo na nanaising mawala pa sa mga ilong mo.

This is it, this is Bohol.

"S-sir?".

Papalabas na sana ako ng eroplano ng may magsalita saaking giliran. Hindi ko alam kung bakit munit minabuti kong lingunin siya at tignan.

Alam na din niya ang nais iparating ng aking mukha kaya bigla nyang itinuro sa aking kinauupoan kanina ang kaniyang daliri.
At nakita ko ang Wallet ko.

Deym!! mabuti na nga lang may nagmamagandang loob, kung nakalabas kanang walang wallet tiyak wala kanang mabuting patutungohan Kim sa Lugar na ito.

"Salamat". sabi ko sabay kamot saaking ulo.

Tumango naman ito at ngumiti.

Pumasok ako ulit at kinuha ang aking wallet.

Nung nakuha ko na ang aking Wallet ay agad na din akong lumabas ng Eroplano.

Ako nalang yata ang natira dito.

Pagkababa ko ay /YES WELCOME TO BOHOL NA/ sabi ng isip ko.

Nanatili pa din ang aking pagkapoot sa babaeng yun, alam kong ninakaw nya ang anak ko.
Alam na alam ko yun. Kaya wala na akong oras upang pagisipan pa kung bakit ninakaw niya. Malamang sa Cute nyang iyun di nanakawin, Tsk. Mga desperada lang ang gumagawa nyan, mga hindi nabigyan siguro ng anak.

Habang sinasalita iyon ng isip ko ay natandaan ko pa ang sinabi ni Rikka. na may anak si Anna, isang babae, dalaga na at maganda din.

Kaya nawala sa isip ko ang salitang Desperada dahil walang anak.

Munit hindi ko pa din kinasisiyahan ang kaniyang ginagawa sa anak ko.

⊙_⊙........Ako

Nanlaki ang aking mga mata nang malaman ko pang andito din naman pala sina Mama at Papa dahil sa pagka disgrasya ko.
Agad kong kinuha ang aking cellphone at dinial ang number ni Noona.

Ilang seconds ang nakalilipas ay sinagot nya ito.

"Hey Bro!! I really really miss you, bro! uwi kana. Di na kami galit!". sambit nya

hindi nya ako pinapadaan sa salita ni di ko pa nga masabi kung nandito pa ba sila.

"Andito pa kayo noona?". tanong ko sabay tingin sa langit.