tbowm. [tr]

012.

evine vardığımda, bu defa farklıydı. panjurlar örtülüydü ve tüm ışıklar kapalıydı, ancak içeriden bardak kırılma sesleri ve bir demet boğuk çığlık yükseliyordu. seninle içeri gelmeyi önerdim ama hayır dedin.

bunun yerine, o gece benim evimde kalıp kalamayacağını sordun. evet, tabii ki dedim, ve yapabildiğim kadar hızlı sürdüm. ebeveynlerimin evde olmayacağını biliyordum çünkü onlar yalnızca gece vardiyalarında çalışırlardı ancak sabah okula gidişimi görebiliyorlardı. bu o kadar da kötü değildi, ve sen de öyle değildin.

-

©kisstaes.