•Distance•

~Κεφάλαιο 17ο~

Οι μέρες περνουσαν. Η Χαρά πλεον ήταν αρκετά χαρουμενη. Αποφάσισε να αφήσει πισω της τους ανθρώπους που την πληγωσαν. Τους ανθρώπους που της στέρησαν την ευτυχία της. Γι'αυτό προσπαθησε να τους ξεχάσει και τους δυο. Τον Διονύση τον απέφευγε όταν τον έβλεπε στο σχολείο... Έκανε σαν να μην υπήρχε. Τον Θοδωρή στην αρχή προσπάθησε πραγματικα να τον ξεχάσει και να μην τον θέλει άλλο... Προσπαθουσε να θέλει κάποιον άλλο, αλλά κανένας δεν ήταν σαν αυτόν. Είπε ακομα και στις φίλες της να μην μιλάνε γι'αυτόν.. Ουτε το όνομα του δεν ήθελε να ακουει:

Χ- Ε ακουστε.. Αποφάσισα να ξεχάσω τον Θοδωρή! Δεν μου αξίζει! Πρέπει να προχωρησω!
Ν- Έχεις απόλυτο δίκιο... Χαίρομαι που το κατάλαβες..! Καιρός ήταν.. *είπε και χαμογέλασε*
Ι- Συμφωνώ και γω! Χαρά μου δεν σου αξίζει... *είπε η Ιωάννα και αγκάλιασε την Χαρά*
Χ- Είμαι πολυ τυχερή που σας εχω!! Λοιπόν από δω και στο εξής δεν θα ξανά μιλήσουμε γι'αυτόν και οπότε παω να παω να πω κάτι εγώ θα με σταματάτε ενταξει??
Ν- Να είσαι σίγουρη!

Μετά από αυτό η Χαρά κατέβαλε μεγάλη προσπαθεια να μην μιλάει γι'αυτόν και σχεδόν τα κατάφερε.. Αλλά δεν ήταν αρκετό. Τον σκεφτόταν συνέχεια. Τον ήθελε παρα πολυ και δεν μπορουσε να σταματήσει παρα το ότι είχε κάνει.

Ο καιρός είχε ανοίξει πια. Ήταν Μάιος. Τα κορίτσια η Ντινα και η Χαρά βγαίναν σχεδόν κάθε μέρα έξω βόλτα και συναντούσαν τον Λευτέρη και την υπόλοιπη παρεα. Έτσι η Χαρά αναγκάστηκε να τους πει ότι είχε χωρίσει με τον Θοδωρή και λογικά ήταν οριστικό... Ο Λευτέρης δεν το πιστεψε ουτε για ένα λεπτό. Ήταν σίγουρος ότι θα τα ξανα έβρισκαν. Η χαρά όμως επέμενε. Οι μέρες περασαν και η Χαρά μέσα από κάποια τυχαία γεγονότα ανακάλυψε ότι ο Θοδωρής πλεον ήταν με κάποια άλλη. Όμως ουτε αυτό την εκανε να σταματήσει να τον θέλει. Ίσα ίσα το είπε και στα κορίτσια ότι δεν υπάρχει λόγος πλεον να προσπαθει να σταματήσει να τον θέλει! Τίποτα δεν θα άλλαζε. Αποφάσισε να του στείλει μήνυμα για να δει τι κανει.. Εξάλλου είχαν πει ότι θα μιλάνε. Του έστειλε αλλά παρολο που αυτός απάντησε ήταν ψυχρός απεναντι της. Η Χαρά απογοητεύτηκε λίγο... Δεν ήξερε τι περιμενε αλλά σίγουρα κάτι παραπάνω από τα τυπικά..!

Πέρασαν δυο-τρεις μέρες ακομα η Χαρά παρολο που δεν μιλουσε με τον Θοδωρή και ήταν σιγουρη πλεον ότι δεν την θέλει ήταν χαρουμενη και ήρεμη ψυχικά. Δεν είχε τόσα νευρα όσο όταν τα είχαν. Δεν είχε τόσο άγχος. Δεν έκλαιγε άλλο το βράδυ. Είχε επικεντρωθεί περισσοτερο στα μαθήματα της και οι βαθμοί της ανέβηκαν και ήταν σίγουρη πως αφού δεν είχε πλεον τον Θοδωρή να της αποσπαει την προσοχη θα τα πηγαινε τέλεια στις εξετάσεις.

Δυο βδομάδες όμως πριν τις εξετάσεις κάτι αναπάντεχο συνέβη. Ήταν μεσημέρι Τρίτης και την Χαρά την είχε παρει ο υπνος. Μετά από δυο ωρες η Χαρά μέσα στον υπνο της ακουσε το κινητό της να δονείται. Ο ήχος του messenger ακουστηκε. Ήταν αυτός! Η Χαρά πεταχτηκε αναστατωμένη και έπιασε το κινητό στα χέρια της και ξανακοιταξε καλυτερα μήπως δεν είχε δει καλά. Κι' ομως ήταν αυτός το κινητό το έγραφε καθαρά: "ο πουστοπαιδο σας χαιρετάει" Τότε χαμογέλασε και θυμηθηκε όταν του είχε βάλει το ψευδώνυμο "πουστοπαιδο" Όταν ακόμα ήταν μαζί. Δεν το είχε αλλάξει. Άνοιξε γρηγορα το κινητό της πληκρολογοντας τον κωδικό της. Άνοιξε το μήνυμα..:
Χ- Γειαα
Θ- Τι κάνεις?
Χ- Καλά.. Που χάθηκες εσυ ρε? Έτσι είπαμε? *έγραψε προσπαθώντας να το παιξει άνετη*
Θ- Εγώ ή εσυ ρε.. Ουτε ενα μήνυμα.
Χ- Δεν ήθελα να ενοχλήσω και σκέφτηκα ότι όταν θες να μου μιλήσεις θα μου στειλεις εσυ..
Θ- Ναι.. Ε να σου πω επειδή παραληλα παιζω fortnite και δεν μπορώ να γράφω θες να μιλήσουμε από το τηλέφωνο..?
Χ- Ναι..

Τότε ήταν που η Χαρά φρίκαρε εντελώς! Θα άκουγε την φωνή του μετά από 1 μήνα! Πως θα μπορούσε να του μιλήσει χωρίς να τρέμει η φωνή της και να τραυλιζει??? Προσπάθησε να ηρεμήσει τον εαυτό της, πηρε μερικές ανάσες και σήκωσε το τηλέφωνο... Με το που άκουσε την φωνή του... Ηρεμησε.. Η φωνή.. Η τέλεια φωνή του.. Είχε υπέροχη φωνή και ουτε ήξερε τι μπορουσε να κάνει αυτή η φωνή στην Χαρά... Ήταν ήρεμη, γλυκιά, άνετη και ταυτόχρονα τόσο σέξι.. Δεν το πιστευε ότι άκουγε ξανά την φωνή του...

Ήταν άνετη και ξεκίνησε να τον ρωτάει τι έκανε πως ήταν... Εκείνος απάντησε και ρώτησε και εκείνος με την σειρά του η Χαρά του είπε ότι ήταν πολυ καλα... Μιλουσαν αρκετή ώρα χωρίς να λείπουν τα αστεία και τα υπονοούμενα από την συζήτηση τους. Της είπε ότι αυτό που έκανε με την άλλη κοπέλα δεν το ήθελε και ότι δεν ήταν τιποτα και το μετάνιωσε.. Η Χαρά δεν τον πίστεψε.. Τον ήθελε αλλά είχε υποσχεθεί πως από δω και περα δεν θα πιστεύει ότι της λέει... Η ώρα περασε ευχάριστα.. Και τελικά η Χαρά είπε ότι τον θέλει ακόμα και αυτός είπε το ίδιο.. Αλλά έμμεσα.. Ποτε δεν της είχε πει ότι την θέλει στα ίσια και δεν το έκανε ουτε αυτή την φορά, την άφηνε να σκέφτεται τα λεγόμενα του και να προσπαθει να βγάλει άκρη! Πόσο χαζο ήταν αυτό! Περασε ένα δυωρο έτσι και έφτασε η ώρα που η Χαρά έπρεπε να φυγει. Θα έβγαινε την καθιερωμένη βόλτα της με την Ντινα. Ο Θοδωρής της είπε όμως να την ξανά παρει το βράδυ. Η Χαρά χαμογέλασε στην ιδέα ότι θα ξανα άκουγε την φωνή του τόσο σύντομα και δεν έβλεπε την ωρα!