Ξεμερωσε. Ήταν από τις λιγες ημέρες που δεν ξύπνησα από τον εκνευριστικό ήχο που έκανε το ξυπνητήρι μου, ήταν 10 πριν χτυπήσει και καθόμουν και κοιτούσα στο κινητό τις ειδοποιήσεις μου. Δεν κατάλαβα πως περνούσε η ώρα και άρχισα να ετοιμάζομαι για το σχολείο, αφού σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο για να πληθω και ξαφνικά ακούω το κινητό να χτυπάει. Τρέχω γρήγορα για να το σηκώσω και σκοντάφτω στην πολυθρόνα
Κωνσταντίνος - γαμωτο..
Μόλις πήγα για να δω ποιος είναι ήταν εκείνος. Δεν ήξερα αν έπρεπε να το σηκώσω, σκέφτηκα πως θα τα λέγαμε και στο σχολείο οπότε δεν απάντησα. Έφυγα βιάστηκα από το σπίτι και προχωρούσα προς την στάση που θα έπερνα το λεωφορείο. Φτάσαμε στο σχολείο και εγώ πήγα και καθησα στο παγκάκι που καθόμουν πάντα, η Νικολέτα ερχόταν προς το μέρος μου και εγώ προσπαθούσα να βρω μια δικαιολογία για το χερι μου.
Νικολέτα - καλημέρα αγάπη μου
Κάνει μια κίνηση και τρυβουμε τις μυτουλες μας, το κάναμε συνέχεια αυτό
Κωνσταντίνος - κανονικά εσένα δεν έπρεπε να σου μιλάω αλλά τέλος πάντων.
Νικολέτα - τι έγινε εχθές;; μιλήσατε
Κωνσταντίνος - με φίλησε
Νικολέτα - τιιιι ααααααααααα
Άρχισε να τσιριζει και όλο το σχολείο γύρισε και μας κοιτούσε
Κωνσταντίνος - σταματά ρε συ πας καλά μας κοιτάνε
Νικολέτα - αχ δεν με νοιάζει. Για πες τι θα κάνεις τώρα
Κωνσταντίνος - τι να κάνω θα το τελειώσω. Έτσι πρέπει να γίνει
Νικολέτα - γιατί ρε συ αφού είμαι σίγουρη πως σου άρεσε γτ να το καταστρέψεις πάνω που πάει να γίνει κάτι μεταξύ σας
Κωνσταντίνος - Νικολέτα άκουσε με. Όντως μου άρεσε πολύ όλο εαυτό που έγινε όμως πρέπει να σταματήσει, μην ξεχνάς πως είμαι ερωτευμένος με την κρυσταλλια δεν γίνετε να το παίζω σε διπλό ταμπλό δεν είμαι ανήθικος και το ξέρεις
Νικολέτα - το ξέρω βρε αγάπη μου όμως πρέπει να κάνεις αυτό που θέλει η καρδούλα σου
