Short stories/(F. W/M. W)

My brothers best friend/Finn Wolfhard

'Fuck off!' roep ik naar mijn ex-beste vriendin. 'Jezus, Luna! Wat ben jij egoïstisch!' gilt ze. 'Egoïstisch? Ik? Wie zijn schuld is het dat Keith (spreekt uit als Kieth) zelfmoord heeft gepleegd?' krijs ik met tranen in mijn ogen. Ze kijkt naar de grond. 'Jou schult! Jou schuld! Ja, voel je maar schuldig, hoer dat je bent!' gil ik als ik haar zo hard mogelijk op de grond duw. Ik storm weg uit het steegje en probeer zo snel mogelijk mijn huis te vinden. Ik woon hier al sinds mijn 10e (4 jaar dus) en raak nog altijd de weg kwijt hier in Vancouver. Ik zucht diep als ik weer de weg niet kan vinden. Ik plof neer op een bankje en zoek gefrustreerd Google maps op mijn mobiel. 'Gaat het wel? Je ziet eruit alsof je de weg kwijt bent?' zegt een stem die ik verdacht erg herken. Ik kijk op. Het is Finn, de beste vriend van mijn broer. 'Oh God Finn, wat ben ik blij dat ik je zie.' zeg ik als ik mijn armen om zijn hals sla. Hij slaat zijn armen om mijn middel. 'Gaat het wel?' vraagt hij als zijn schouder nat begint te worden van de tranen. 'Nee het gaat niet! Keith heeft zelfmoord gepleegd door die hoer van een Eva en.. en..' Ik verslik me in mijn eigen tranen en dan voel ik mijn schouder ook nat worden. 'Het spijt me Finn, ik weet dat Keith je beste vriend was enzo.' zegt ik. 'Ik waarschuwde je al voor haar.' zegt Finn als hij zich terug trekt. Ik knik snel. 'Weet je waarom?' vraagt Finn. Ik schud nee. 'Omdat ik haar niet vertrouwde. En ik wilde niet dat ze jou of je broer pijn zou doen. Weet je waarom?' Ik schud weer nee. 'Omdat ik van jullie hou, van hem als mijn beste vriend en van jou als euh.' Hij slikt. 'Dit is niet helemaal het goede moment.' Hij slikt weer. Ik snap wat hij bedoelt, denk ik. Eva hoef ik nooit meer te zien, Keith is dood en Finn is verliefd op me. Als je wil dat ik een emotionele puinhoop word moet er juist dit gebeuren. 'De hoer.' fluister ik nog eens. 'En ik had het ook niet door he. Ik vroeg dan wie haar nieuwe 'vrienden' waren. Dave en James. En ze lag daar gewoon net zo hard me te neu-.' Finn gebaard dat ik stil moet zijn. 'Het is niet jou schuld, trust me.' zegt hij. Ik knik. 'Misschien een raar moment maa-.' Nu kap ik hem als en kus zijn lippen zacht. Finn glimlacht. 'Vergeet haar, oké?' Ik knik snel voordat hij nu naar voren leunt.

(Als jullie willen dat een verhaal verder gaat, zeg het dan, dan maak ik meerdere delen ervan die dan ook in dit boek komen:)