Please scroll down for unicode version.
Zawgyi:
'ဟင့္...Chan...Chanyeol...
ခ...ခဏ...ဟူး....'
'က်စ္!...ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္ေပးလို႔မရဘူးလား'
ၿငိဳျငင္စြာျဖင့္ေျပာလာတဲ့သူ႔စကားေၾကာင့္
အင္မတန္ေမာဟိုက္ေနပါေသာ္လည္း
ေအာ္တိုမစ္တစ္လူကၿငိမ္သက္သြားရသည္
နဖူးမွာေခြၽးစေတျဖင့္ၾကည့္ေကာင္းေနသည့္သူ႔ကို
တစ္ခ်က္သတိလက္လြတ္ေငးလိုက္ေသးသည္
(အဟြင္း🌚....)
'ဘာလုပ္ေနတာလဲ....
ျမန္ျမန္လာေလ လူစုကြဲသြားရင္
လာျပန္မ႐ွာဘူးေနာ္'
'ဟင့္.. chanyeolကလဲhyungက
အခုမွပထမဆံုးေတာင္တက္ဖူးတဲ့ဟာကို..'
ကိုယ္ကိုကိုင္းကာ ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ
လက္ေထာက္ထားရင္း အေမာေျဖေနရာမွ
ဆတ္ခနဲျပန္မတ္လိုက္ပီး
မ်က္ႏွာေလးကိုအသားကုန္ငယ္လိုက္ရင္း
လက္ေတကိုပါလိမ္ယွက္လိုက္ပီးေနာက္
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူေထာ္ကာျဖင့္
သနားလိုသနားျငား ေျပာလိုက္သည္...
'အဲ့တာေၾကာင့္ေျပာေနတာေလ...
ဘာလို႔႐ွည္ပီးလိုက္လဲ
က်ေနာ္ကလိုက္ခဲ့ပါလို႔ေျပာဖူးလို႔လား'
'Chanyeollieကမလိုက္ခိုင္းေပမဲ့
Hyungကchanyeollieမ႐ွိတဲ့ေနရာမွာ
ေနမွမေနတတ္တာကိုးလို႔😢'
'တကယ္ပါပဲ...
ေအးေဆးေတာင္လာတက္ပါတယ္ဆို
ေမ်ွာ့ကကပ္ပါလာေသးတယ္...'
က်ေနာ့္စကားေၾကာင့္ေခါင္းတစ္ခါခါျဖင့္
ပါးစပ္ကလဲပတြတ္ပတြတ္ေျပာကာ
ေ႐ွ႕ကေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္သြားေနတဲ့
သူ႔ကေလးဆိုးႀကီးကိုၾကည့္ပီး ခ်စ္၍မဝေတာ့...
ၾကည့္ရင္းနဲ႔ကိုမ်က္လံုးထဲ ဘလင္းဘလင္းနဲ႔
အသည္းပံုေတထြက္လာသည့္အတိုင္း...
'ಥ_ಥ အား!! အေမေရ...
အသည္းယားလြန္းလို႔ေသရပါေတာ့မယ္!!'
လက္သီးဆုပ္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္ကိုက္ပီး
ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ကာ ေမာေနသည္ကိုေမ့ေနသည့္
ပုတုတုေကာင္ေလးေၾကာင့္
ေ႐ွ႕ကသြားေနသည့္ေကာင္ေလးရဲ႕ပါးျပင္မွာ
အျပံဳးတစ္ခုကလွစ္ခနဲ...
