2. Bölüm

280 22 7
                                    

Park Chaeyoung

Bayan Kim'e kaçıncı kez teşekkür ettiğim hakkında bir fikrim yoktu fakat hala devam ediyordum. Bayan Kim ise sürekli "Teşekkürnetmeni gerektirecek bir şey yapmadım Chaeyoung" diyordu. Jennie ve annem ise bizi gülerek izliyor, annem ara sıra "Chaeyoung tamam yeter artık." diyordu.

Ben hala teşekkür ederken Jennie kolumdan tutup çekti ve "Chae hadi git bavulunu hazırla. Yarın sabah uçak yola çıkıyoruz." dedi. Bende ışık hızında odama çıktım. Dolabımın üstünden bavulumu aldım ve yatağımın üzerine koydum.

Dolabımın kapağını açıp mal mal kıyafetlerle bakışmaya başladım. Kapı sesi duyunca kafamı çevirip kimin geldiğine baktım. Tabi ki Jennie. Kapıyı kapattıktan sonra önca yatağın  üzerindeki boş valize sonra dolaptaki kıyafetlerle bakışan bana baktı ve göz devirdi.

"Sanırımiş bana düştü." dedikten sonra dolaptan kıyafetleri çıkartıp valize yerleştirmeye başladı. Bende dolabın bir tarafında onu izliyordum. Bir anda bana döndü. Korkunç bir şekilde gülümsedi. Yalan söylemiyorum cidden görseniz çok korkunç. Tırstım bi dakika.

"Chae yardım etmezsen kötü şeyler olur arkadaşım." dedivr aynı gülümsemeyle bana doğru gelmeye başladı. Peki ben ne yaptım? Tabi ki dolaptaki bütün kıyafetlerimi alıp bavulun içine fırlattım. Ama hangi kafayla yaptım bilmiyorum.

Bende nedem burda kestim bilmiyorum. Ama neyse. Kısa oldu biliyorum ama umarım beğenirsiniz.

Friend or loverDonde viven las historias. Descúbrelo ahora