Ο άγριος διευθυντής 2 ✔

25: Οι καλεσμένοι

Οι καλεσμένοι είχαν μόλις φτάσει στέκονταν ακριβώς μπροστά από την πόρτα.

Η γυναίκα είχε ένα πονηρό χαμόγελο, ζωγραφισμένο στα χείλη της.

Η Νίκη που μόλις έφτασε σπίτι μετά από 3 μέρες στο νοσοκομείο βλέποντάς τους έπαθε σοκ.

"Μάνο τι κάνει αυτή εδώ;" τον ρώτησε ενώ ο θυμός και η ζήλεια είχαν αρχίσει να εμφανίζονται.

"Χαλάρωσε μωρό μου. Δεν ξέρω τι στο καλό κάνει αυτή εδώ. Πάμε να μάθουμε" της είπε τοποθετώντας το χέρι του στην μέση της.

"Αδελφέ μου" είπε ενθουσιασμένος ο κατά 5 χρόνια μεγαλύτερος από εκείνον αδελφός του.

Το σχέδιο του Εφραίμ και του πατέρα του, ήταν να έρθει ο Αλέξανδρος με την Στεφανία σπίτι του.

Ήξερε καλά ότι η Στεφανία ήταν ερωτευμένη με τον Μάνο και θα έκανε τα πάντα για τον διεκδικήσει.

"Αλέξανδρε" αναφώνησε και τον αγκάλιασε.

Η Στεφανία κοιτούσε την Νίκη με ένα ειρωνικό βλέμμα.

Όταν το βλέμμα της έπεσε στο μωρό χαμογέλασε σατανικά.

Είχε το τέλειο σχέδιο για το εξαφανίσει μία και καλή.

"Στεφανία αγάπη μου που χάθηκες;" άκουσα στην φωνή του άντρας της.

"Πουθενά γλυκιέ μου" του απάντησε και ο Μάνος ηταν έτοιμος να ξεράσει με αυτά που άκουγε.

Αλλά θα ερχόταν η μέρα πολύ σύντομα που θα πλήρωνε ότι έκανε και ότι θα κάνει.

"Ω καλώς τους" είπε κοιτώντας την Στεφανία. "Περάστε μέσα" συνέχισε ενώ πλησίασε την Νίκη. "Μωρό μου πήγαινε και άλλαξε και άσε το μωρό να κοιμηθεί" της ειπε γλυκά χαϊδεύοντας το μάγουλο της.

Αυτή η κινήσει δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Μάνο.

*****

Βγαίνοντας από το μπάνιο η Νίκη είδε την Στεφανία να έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι της.

"Τι θες εσύ εδω;" την ρώτησε άγρια ενώ η άλλη κοπέλα ακούγοντας την φωνή της σηκώθηκε από το κρεβάτι.

"Απλώς ήρθα να σε προειδοποιήσω ότι τώρα που ήρθα και ξέροντας ότι έχεις και παιδί με τον Εφραίμ, θα διεκδικήσω τον Μάνο" της ανακοίνωσε κοιτώντας την ειρωνικά.

Η Νικη έκλεισε τα μάταια της και την έπιασε από τα μαλλιά.

"Έτσι και τολμήσεις να τον πλησιάσεις θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια τσούλα. Το κατάλαβες;" της είπε τραβώντας με πολύ δύναμη τα μαλλιά της και έπειτα την έριξε στο πάτωμα και έφυγε από το δωμάτιο.

Τα μάτια της Στεφανίας σκοτείνιασαν και οι παλάμες της έγιναν μπουνιές.

"Δεν με ξέρεις καλά εμένα"

Story by ~ ntani_ela