Zelfmoord !!!

Jarne hoofdstuk 4!

We zijn 1 jaar en 2 maand ongeveer verder. Er is heel veel gebeurt maar ik denk nog altijd evenveel aan hem en ik voel me nog altijd een beetje schuldig. Maar ik weet dat ik hem nooit zal vergeten. Ik ben niet naar zijn begrafenis geweest en daar voel ik me super schuldig om. Maar ik kon het gewoon niet aan. Ik kon mijn beste vriend niet zien liggen. Ik kon het niet aanzien hoe mensen die nooit naar hem hebben omgekeken opeens deden alsof ze hem misten. Ik wou niet zien hoe mensen daar zaten te wenen terwijl ze nog met moeite zijn naam kenden. Jarne zou het wel gewild hebben denk ik. Maar zou hij daarvoor boos zijn? Omdat ik het niet kon? Velen van jullie beseffen waarschijnlijk niet hoeveel pijn en verdriet ik toen moest doorstaan. Hoe slecht ik me voelde. Hoe rot. Ik kon het in dit jaar ook niet aan om naar zijn begraafplaats te gaan. Ik was er niet klaar voor. Maar op een dag was ik er wel klaar voor. En toen gebeurde dit.

'Wil je mee gaan naar het graf van Jarne?'

'Euh ... Demi dat zal niet gaan.'

'Waarom niet?'

'Wel, Jarne heeft geen graf.'

'En waarom niet?'

'Omdat Jarne niet begraven is geweest. Hij is verbrand en ze hebben hem uitgestrooid in de zee.'

Wtf?! Wat was dit? Ze hebben een heel jaar gelogen tegen mij. Een waarom? Omdat ze bang waren voor mijn reactie. Jarne had altijd tegen mij gezegd dat hij begraven wou worden en daarom zeiden ze me het niet. Ik voelde me boos omdat ze een jaar lang tegen mij hadden gelogen. Ik was verdrietig dat Jarne zijn wens niet was uitgekomen al denk ik niet dat hij het erg zou gevonden hebben. Hij hield van de zee. Al had ik het liever gehad zoals hij het wou.

Zo dit was mijn verhaal. Jarne was en is mijn beste vriend voor altijd. Dit alles is echt gebeurd vorig jaar en ik heb er nog altijd heel veel verdriet om.