မွန္တင္ခံုေရွ႕ မွာထိုင္ၿပီး မပြင့္ခ်င္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ငုတ္တုတ္ငိုက္ေနတဲ့ ဂြန္းဂြန္း
ဒါေတာင္ ဂိုဂို လာႏႈိးသြားလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး မွန္တင္ခံုေရွ႕ေရာက္ေနျခင္း
ျဖန္း...
" အား! နာတယ္ဟ "
" နာမွာေပါ့ နာေအာင္႐ိုက္တာပဲ နာမွ နင္ႏိုးမွာေလ "
ဂြန္းဂြန္းက နာသြားေသာ ပခံုးကိုပြတ္ၿပီး ဂိုဂို႔ကို မၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္သည္
" ႏိုးၿပီေဟ့ ႏိုးၿပီ မို႔လို႔ ႂကြေတာ့ ကိုယ့္ အခန္းကိုယ္ ငါက နင္တို႔ေက်ာင္းလို ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ရတာမဟုတ္ဘူး "
" ေအးသြားမယ္ ေစတနာနဲ႔မတန္ဘူး "
ဂြန္းဂြန္းကိုေျပာဆိုၿပီး အခန္းထဲျပန္လာခဲ့သည္
အဝတ္ဗီ႐ိုဖြင့္ၿပီး အက်ႌေရြးေနတုန္းမွသတိရမိတာ
ဒီေန႔ တနလၤာေန႔ မနက္ပိုင္းကစၿပီး ညေနထိ အတန္းခ်ိန္ျပည့္ေနတဲ့ေန႔
ထားပါ ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး
ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုသတိရတာက
ဆရာမရွာခိုင္းတဲ့ စာေတြလဲမရွာရေသး
ေၾကကြဲဖြယ္ရာအတိနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြပါလား
ေနာက္တစ္ခုထပ္စဥ္းစားမိတာက ဟိုမ်က္ႏွာ႐ူးေကာင္
ဇြဲေကာင္းခန္႔ ...
ေက်ာင္းေလးပိတ္လို႔ ေအးေဆးနားေနတာေတာင္ ph ဆက္လိုက္ message ပို႔လိုက္နဲ႔
ေျပာေတာ့လဲ အေရးတႀကီးမဟုတ္
ဘယ္နနာရီထိုးၿပီလဲ တဲ့
ေနာက္ေတာ့ သူဗိုက္ဆာလို႔ ပန္းသီးနဲ႔ ကိတ္မုန္႔ဘာစားရမလဲတဲ့
ေနာက္တစ္ခါဆက္ေတာ့ ဘယ္ TV channel ကိုၾကည့္ရမလဲတဲ့
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေအာ္ထည့္လိုက္ေတာ့မွ ph ထပ္မဆက္ေတာ့တာ
ဒါေတာင္ messages ပို႔ေနေသး
ပို႔တဲ့ messages ကလဲ အေရးတႀကီး
ထမင္းစားၿပီးျပီလားတဲ့
ဘာနဲ႔စားလဲတဲ့
YOU ARE READING
My chaos
Teen Fiction" မင္းဘာျဖစ္ေနေန ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔လဲ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး ဒီအတိုင္းပဲ ငါမင္းကိုခ်စ္ေနရရင္ရၿပီ" မိုးထက္ျမင့္မိုရ္ " ဂိုဂို ဘာလုပ္လုပ္ ငါကာကြယ္ေပးမယ္ ဂိုဂို႔ကိုနင္ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရင္ ငါ့ရန္သူပဲ " ေမႏွင္းျမင့္မိုရ္ " လွည့္စားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး...
