sonsuz yolculuk | chanbaek

✘ Dionisus ✘

Babamın işi bırakmasından saatler geçmişti hala nasıl yaptığına inanamıyorum, şirketin tüm borçları babam yüzünden olmuştu.annemin ölümünden sonra kendini içkiye verdi her gece eve geldiğinde dayak yer ve ağlardım hayatım bombok olmuş gidiyordu ta ki resim yapmaya başlayana kadar,yaşıtlarım kız peşinde koşarken veyahut bilgisayar oynarken saatlerce ben gecelere kadar delice resim çizerdim sırf daha iyi yerlere gelebilmek ve babamın annemin gurur duyması için.

Bir gece kör kütük sarhoş geldi sayın(!)babam tabii baba demeye dilim varmıyor her neyse geldiğini duymadım birden arkamda belirdi korkudan sıçradım sadece normal bir baba istedim ama tanrı buna bana layık görmedi ne kadar da üzücü, 

"hala bu saçma resimleri mi çiziyorsun seni beceriksiz it" dedikten sonra kafama doğru cam parçası fırlattı ve yetmezmiş gibi resmide çöpe attı.

pekala kimse çizdiğim şeylere saçma diyemez bu babam bile olsa laf eden olursa mezarı boylar , resme ne kadar önem verdiğimi herkes çok iyi biliyor annemin ölümünden sonra kendimi resme ve gitar çalmaya verdim bunlar beni olduğum kişi yapıyordu,çizdiğim resimde annemin yüzü vardı bana kalan tek hatıra şuan çöpte sarhoş bir ayyaşın yüzünden senden ölesiye nefret ediyorum baba.

                                                                

               ++++++++++++++++++++

Onunla liseden beri arkadaşız, ben onun uyuşturucu bataklığına battığını farketmedim hergün kendime lanet ediyorum berbat bir arkadaşım onun bu kadar kötü olduğunu bilmiyorum, tanrı şahidim olsun ki bilseydim elimden geldiğince yardımcı olurdum ama sadece izledim herşeyden habersiz bir şekilde.

Kafamı dağıtmak için resim yapardım, şuan onu bile yapamıyorum o kadar çaresiz bir haldeyim kötü düşünceler beynimi kemiriyor 

"sen kötü bir arkadaşsın chanyeol kendinden utanmalısın,onun yardım çığlığını duymadın"

"baban senin gibi bir oğlu olduğu için utanç duymalı"

Saatler boyu beynimin içinde bu sesler dönüp durdu kafayı fena halde bozdum hepsi lanet ve sikik hayatım yüzünden yaşamayı sevmiyorum..hayat boyu mutsuzluk peşimi bırakmadı, önce güzeller güzeli annemin ölümü ardından babamın hayatı zehir etmesi son olarakta biricik dostumun bu hale gelmesi bunların şaka olmasını diliyorum.

Koltukta ayıcıklı pijamalarımla otururken ve düşüncelerimin arasında kaybolurken lanet telefonum çalmaya başladı bu saate hangi manyak arar ki...

Tamda beklediğim gibi Sehun arıyor *saat gece 3 * cılız ve uykulu sesimle telefonu açtım

"hiç açmasaydın chanyeol bey zahmet oldu senin için pis uykucu"

Ah cidden ama gece 3 ve elbette uykuda olmam gerekiyordu.

"hey gece 3 ve sen bu saate arıyorsun sabah yokmuş gibi, kısa kes noldu Sehun"

"dostum hep böyle sinirli biri miydin sen her neyse bizim çocuklarla sahilde bira içmeye gidiyoruz ve sende geliyorsun itiraz kabul edilmez!"

Ben senden büyüğüm Oh Sehun neden bana küçükmüş gibi davranıyorsun ki buna hakkın yok pis hormonlu ergen

"Peki geliyorum,1 saate orda olurum Sehun"

Ardından telefonu kapadım ve odama çıktım şimdi harika kıyafetler giymem gerekiyor belki birini aşık edebilirim kim bilir, sıfır kol tişört -dövmelerim gözüksün diye - altına siyah deri pantolon ve belime bağlamak için harika bir gömlek işte şimdi hazırım açılın Park Chanyeol geliyor.