Just stay by my side

Chapter 2

Cristhalie's POV

Nagising ako sa isang kwarto. Nasan ako? An g unang tanong sa isip ko. Tatayo na sana ako ng biglang sumakit ang kanang bahagi ng tagiliran ko. Doon kulang naalala na may tama pala ako ng bala. Igagalaw ko sana ang kamay ko ng ng kumirot ang balikat ko.

"Ouch!" Daing kupa. Dalawa pala ang tumama sa akin na bala, isa sa tagiliran at isa sa kaliwang bahagi ng balikat ko. Kahit nanghihina ay pilit parin akong bumangon. Kailangan kong maka alis rito. Who knows baka nandito pala ako sa teritoryo ng mga kalaban.

Tumingin tingin muna ako sa paligid. Combination of white and gold ang kulay ng room. Magagara ang mga kagamitan dito. Pati desinyo ng mga padir mukhang mamahalin.

Napatingin ako sa pintuan. Dahan dahan akong lumapit sa pinto at pinihit at dahan dahan ding lumabas.

Tingin sa kaliwa >__>

Tingin sa kanan <__<

Walang tao kaya dahan dahan parin akong naglalakad. Masakit narin ang tiyan ko dahil sa sugat ko, dagdag mopa na nagugutom na ako. Nakita ko naman ang hagdanan, pababa na sana ako ng may makasalubong akong isang lalaki.

Hindi lang siya ordinaryong lalaki, sa tingin ko anghel ata siya na bumaba sa lupa. Ghaaaad!! Why so gwapo kuya!!! Dahang dahan naman siyang lumapit sakin kaya napaatras naman ako sa pinanggalingan ko.

Yung mukha niya parang ice. Yun bang walang emosyon. Pero kahit ganyan siya wafu parin.! Hehehehe!

Napailing nalang ako ng bahagya. Ano bayan! Umayos ka nga Cristhalie! Di mo nga alam kung kalaban ba yan eh.

"Ahhh..... Hehehehe. Peace po tayo kuya." Sabi ko habang naka peace sign kaso sumakit ang balikat ko. Huli na ng maalala ko na may tama pala ako.

"Aray...." mahinang sabi ko. "Uhmmm..." nagdadalawang isip pa ako kung tatanungin ko siya dahil nakatitig parin siya ngayon sa akin.

"Kuya, nasaan po ba ako?" Napatigil naman siya sa paglapit sakin at mataman akong tiningnan. Nagtagpo ang mga mata namin kaya agad akong napaiwas tingin. Yung mga mata niya para bang hinihigop ka.

"Uhmmm...kuya may dumi ba ako sa muk..." di kuna naituloy sasabihin ko ng magsalita siya.

"You're in my house." Cold niyang sabi. Yung mga titig niya para akong nililibing ng buhay. Bigla akong kinabahan. Ewan koba pero natatakot ako sa kanya. Huhuhu! Gwapo naman kaso nakakatakot.

Bigla namang nagsalita ang aking mahiwagang tiyan. Nagugutom na talaga ako. Tumingin naman ako sa kanya at bahagyang ngumiti.

"Come.... we'll eat." Walang ganang niyang sabi. Nabuhayan naman ako sa sinabi niya. Mukha namang mabait si kuya gwapo hehehehe.

Nasa hapagkainan na kami at kumakain. Walang nagsasalita ni isa man, tanging tunog lang ng kutsara ang maririnig mo. Hindi ako mapakali. Sanay naman akong kumakain na tahimik kaso iba ngayon eh. Natapos narin kaming kumain ng bigla siyang magsalita.

"Follow me." Sabi niya. Ano bang mayron sa mga salita niya at na hehypnotize niya ako. Pumunta siya sa sala at naupo sa single sofa. Tiningnan niya yung katapat na sofa na para bang sinsabing umupo ka.

Umupo naman ako alangan namang forever akong tatayo don diba? Edi magmumukha akong tanga. Nilibot ko muna ang paningin ko sa kabuuan ng sala. Malaki ito na kasya ata 30 na tao. Mukhang mayaman si kuya na gwapo, mula kasi kanina pa ay napapansin kuna ung mahabang red carpet. Oh diba sosyal. May pa red red carpet pa siya. Magagara din ung mga kagamitan dito. Katulad sa kwarto combination of gold and white din ang kabuuan ng bahay. Kung matatawag ko bang bahay ito. Mansyon ata to eh.Wala din akong makitang alikabok dito sa dami ba naman ng maid niya.