Horns By The Grave #MPreg #BoyxBoy #Fantasy

3 - Pagtakas

Balak sanang humakbang ng prinsipe papalapit sa akin ngunit napatigil siya dahil sa malakas na bugso ng hangin na ikinasira ng bahay ni Barbara. Nawala ang kaunting liwanag na binibigay ng kandila.

May nagsasabi sa akin na umilag ako kaya napayuko ako sa pagtalsik ng mga kahoy sa aking ulohan patungo sa prinsipe. Dahil doon ang prinsipe ay umatras papalayo. Nakuha pa niyang tagpasin ang tumamang tabla sa kaniya gamit ang espada. Ngunit hindi roon nagtapos ang lahat. Hindi siya kaagad nakakilos ng pumaikot sa kaniya ang mga tabla na tila may mga buhay ang mga iyon.

Ang pangyayaring iyon ay sinundan ng malakas na sigaw. "Halika ka na bata!" ang sigaw ng babae sa akin.

Napalingon ako kay Barbara kaya nalaman ko kung anong gumagawa sa malakas na bugso ng hangin --- isang gahiganteng agila na may kayumangging balahibo ang nagdulot niyon na sinasakyan niya sa itaas ng mga ugat.

"Bilisan mo! Habang may pagkakataon pa!" dagdag ng babae kaya napalingon ako sa prinsipe.

Binalot ng prinsipe ang mga tablang nakapaikot sa kaniya ng apoy para maalis ang mga ito.

Wala na akong inaksayang sandali matapos nang masaksihan ko pagsusumikap ng prinsipe.

Tinakbo ko nang matulin ang lumilipad na agila. Pinangtapak ko ang aking paa sa balangkas ng ugat sabay tumalon na ako patungo sa malahiganteng agila. Lumapag ako nang paupo sa likod ng babae. Hinawakan niya ang suot kong balabal nang muntikan na akong dumulas na ikahuhulog ko sana sa mga ugat.

Nilingon ko ang prinsipe nang bitiwan ako ng babae. Iniupo ko rin nang maayos ang aking sarili. Pinagtatagpas ng prinsipe ang mga kahoy matapos itong masunog. Kasabay niyon ay ang pagsibad ng lipad ng agila patungo sa kalangitan. Hindi ko na tiningnan pa ang prinsipe sa paglayo namin sa kaniya.

Nanatiling tahimik si Barbara na ang buong atensiyon ay sa pagtakas namin.

Hindi ko naiwasang tumingin sa mga gusali't kabahayan na natatanaw ko mula sa dulo ng kaharian. Mistulang mga tala sa lupa ang mga ilaw na naroon sa mga bahay. Ngunit ang higit na kapansin-pansin ay ang kastilyo kalapit ng mataas na bundok. May apat itong tore na magkakahiwalay sa isa't isa. Nakadikit ang apat na tore sa pangunahing bahagi ng kastilyo na may matutulis na bubongan. Sa harapan naman niyon ay ang malapad na hardin na napapaikutan ng mataas na pader. Hindi ko nainanagan ng alin mang kawal na nagbabantay ang itaas ng mga pader. Marahil sa layo namin dito o sa kawalan ng nga tulos.

Ibang-iba ang kastilyo ng mga tigre sa kastilyo ng mga leon sa kahariang pinanggalingan ko.

Sa ginawa kong pagmamasid, tumatama ang malamig na simoy ng hangin sa aking mukha. Nang magsaway binalik ko ang atensiyon sa babae sa patuloy na paglipad ng agila pataas.

"Nakita mo ba ang mukha niya?" ang naisipang itanong ni Barbara. Naintindihan ko naman kung sino ang tinutukoy niya.

"Hindi," pagsisinungaling ko. Marahil gusto niyang malaman kung anong naging kalagayan ng mukha ng prinsipe. Minabuti kong huwag na lang isiwalat sa babae. "Bakit? Ano bang mayroon sa mukha niya?" dagdag ko baka may iba pang dahilan kaya siya napatanong.

"Wala naman. Ni isang tao kasi ay hindi nakikita ang mukha niya. Kahit na pamilya niya 'di alam kung ano ang naging itsura niya matapos na masunog," pagbabalita ng babae.

"Hindi ko napakatitigan ang mukha niya matapos na mabasag ang kaniyang maskara," ang sabi ko't lumingon ako sa pinanggalingan namin. Nakita ko tuloy ang paglabas ng mga mumunting asul na liwanag na naipon hanggang naging isang malahiganteng puting agila. Pansin ko rin ang pagtalon ng prinsipe mula sa ugat ng higanteng puno dala pa rin ang kaniyang espada. Lumipad ang puting agila para sumunod sa amin. "Sa tingin ko ay dapat mong bilisan ang pagpapalipad sa agila mo. Nakasunod sa atin ang prinsipe."