Untouchable

Κι όμως μπορώ !

"Μην προσπαθήσεις να με πιάσεις ... Γιατί Πολύ απλά δεν μπορείς ..."

Κοιτάζω ακόμα μια φορά τα πράγματα για να βεβαιωθώ πως όλα είναι στη θέση τους, το όπλο κομπλέ ... κι αυτο μετράει .. βάζω στην τσέπη από το χιλιοσκισμενο μου τζιν τα  τσιγάρα γιατί σίγουρα κι αυτά θα μου χρειαστούν και πιάνω το κινητό ...

Ακόμα ένα ψέμα ... δυο χρόνια τώρα μόνο ψέματα τον γεμίζω ΓΑΜΩ την τρέλα μου ... θα ξεκοψω όμως .. λίγο ακόμα .. Μόνο λίγο και τέλος ...

Πληκτρολογώ τον αριθμό που ξέρω απ έξω χωρίς να χρειάζεται να ψάχνω και πολύ ...

Στον δεύτερο χτύπο απαντάει

"Αγάπη μου ?Δεν κοιμάσαι ακόμα ?" Ρωτάει και πραγματικά από την μια θα ήθελα να κάθεται σε μια γωνιά και να βλέπει την κουβέντα μας ... διπλή ζωή σου λένε μετά ...

"Μόλις τώρα ετοιμάζομαι να πέσω ... πήρα για μια καληνύχτα .." του απαντάω γλυκά ... πφφφ ενώ θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω όλη αυτή η κατάσταση ώρες ώρες μου προκαλεί αναγούλα και το γεγονός πως εκείνος είναι πάντα τόσο καλός και τρυφερός από την μια με κάνει να πιστεύω ότι είμαι τυχερή αλλά από την άλλη βαριέμαι ...

Τον αγαπάω πολύ δεν θα πω ψέματα αλλά ... Αλλά όλος αυτός ο ρομαντισμός καμία φορά μου την δινει στα νεύρα ... Ίσως φταίει και το ότι δεν έμαθα έτσι ... Πώς να του δώσω όλα αυτά που μου δίνει ενώ ετοιμάζομαι να τιναξω τα μυαλά κάποιου στον αέρα ...

Ξεφυσαω ελαφρά ...

"Πάντως αν θέλεις ... " λεει και τον σταματάω ...

"Jake ...τα είπαμε ... ξέρεις ότι δεν μπορώ να μείνω σε σένα θέλω τον χώρο μου ... λοιπόν .. πάω για ύπνο σε φιλώ .." του λέω προσπαθώντας να με βάλω σε άλλο ρόλο ...

"Όπως αγαπάς ... Εγώ εδώ θα είμαι.. καληνύχτα Catalina ..."

Catalina ... Πόσο αστείο είναι ο Jake να είναι πλέον ο μόνος άνθρωπος που με λέει με το όνομα μου ... Η ζωή μου είναι απλή ... Για εκείνον ..
Για μένα είναι ... ας πούμε το ακριβώς αντίθετο ...

Ξυπνάω το πρωί και ντύνομαι όσο πιο απλά μπορώ φορώντας τα όμορφα γυαλάκια μου που φυσικά και δεν έχω ανάγκη για να πάω σε ένα μέρος γεμάτο ανήσυχα 23 χρονα τα οποία έχουν τα μυαλά πάνω από τα κεφάλια τους ... Δεν πειράζει όμως .. Εγώ πάω για ένα σκοπό ... Θέλω να αλλάξω και πραγματικά το προσπαθώ αλλά ...

Αλλά η ζωή μου με τραβάει προς τα πίσω κάθε νύχτα ... Κάθε βράδυ που καβαλάω την προέκταση των ποδιών μου και τρέχω ... τρέχω πολύ ... τρέχω ίσως να ξεφύγω και από όλα αυτή τη κατάσταση που διχάζει το μυαλό μου ...