Yaşayan Ölülerin Dünyası/World Of The Living Dead

S2B2

Uzun zamandır yazmıyorum, ufak(!) bir ara vermiştim. Devam ediyoruz.

Asya yere düştükten sonra kendimi kaybetmiştim. En son hatırladığım şey, kız kardeşime tokat atan şerefsizin kafasını ayakkabımla ezerek parçaladığımdı.Aniden her yerimde bir acı hissettim.Vücuduma baktım. Her yerimde kurşun izi vardı.Diğer asker kılıklı tiplerden daha yüksek rütbeli olduğunu düşündüğüm biri öne çıktı.Ve''Eğer Karanlığın Şövalyeleri ile uğraşırsanız böyle olur.'' dedi.O sırada yere düşmüştüm.Adam bana bakarak kahkaha atmaya başladı.Bana''Çelimsiz b*k torbası''dedi.Asya ise ayağa kalktı.Sanırım bayılmıştı.Abi diyerek bana koştu.Fakat o şerefsiz onu tuttu.''Demek kız kardeşin?''dedi ve ekledi;''Onunla işim bittiğinde ''bok kafa''koleksiyonumun bir parçası olacak''.Birden ayağa kalktım.İçimde sınırsız bir güç vardı.Sanki oradaki tüm düşmanlarımı öldürecek, ama işim bittiğinde bir damla bile ter dökmeyecek gibi hissediyordum.Aniden zaman iyice yavaşladı,durumu fark edince adamların yanına gittim ve hepsinin boynunu kırdım.Çakma rütbeli bana doğru ateş etmişti.Mermi çok yavaş olduğu için tuttum ve mermiyi ona çevirdim.Tam kalbine.Asya'yı kenara çektim ve zaman eski hızına geri döndü.Çakma rütbeli yere düştü.Onun yanına gidip ''çelimsiz b*k torbası'' dedim.Ve kafasını ezip onu öldürdüm.Hemen Duygu'yu aramaya başladık.Odalardan birinde duruyordu.Tam kalbinden vurulmuştu.Nabzını kontrol ettim.

Ölmüştü.

Enez Duygu'yu kucağına aldı.Ağlamaya başlamıştı.Göz yaşları Duygu'nun yüzüne düştü.Ve Aniden...