✴Όταν Μιλάει Η Καρδιά✴

Κεφάλαιο 6

"Τελειώνουμε με τις ασκήσεις;" Τον ρώτησε η Μάχη.
"Κουράστηκες; Αφού εγώ τις λύνω" της εκείνος.
"Δεν κουράστηκα...." Είπε απλά δεν συνέχισε την πρόταση.
"Αλλά;"
"Τι αλλά;" Τον ρώτησε.
"Έχει και ένα αλλά η πρόταση σου" της απάντησε.
"Ναι έχει... Βασικά θέλω να φύγω" του είπε.
"Και που θα πας;" Την ρώτησε.
"Θα βγω με τον Δημήτρη" απάντησε εκείνη δειλά.
"Πήγαινε... Και θα έρθω πάλι αύριο να κάνουμε ασκήσεις για το διαγώνισμα" της είπε.
"Είσαι τέλειος...σ αγαπάω" του είπε και του έδωσε ένα βιαστικό φιλί στο μάγουλο και έφυγε γρήγορα.
"Ναι...και εγώ σ' αγαπάω" είπε φωναχτά ο Αχιλλέας μέσα στο άδειο δωμάτιο.
Ήταν γύρω στις 8.. ο Αχιλλέας έκανε κάτι δικές του ασκήσεις στα μαθηματικά όταν άκουσε τον ήχο του μηνύματος στο κινητο του.

Μάχη: Είσαι σπίτι; Πρέπει να σου πω!!
Α: Σπίτι είμαι... Έλα! 😐
Μ: Είσαι μονος σου;
Α: Όχι είναι και η μάνα μου εδώ.. Τρέχει κάτι;
Μ: Έλα εσύ από το σπίτι μου είμαι μόνη μου! Θέλω να μιλήσουμε... Οι δυο μας!!
Α: Ερχομαι!

Άφησε το τετράδιο στο γραφείο του βγήκε από το δωμάτιο.
"Που πας Αχιλλέα μου;" Τον ρώτησε η Ζωή.
"Διπλα στην Ανδρομάχη...κάτι με θέλει" της είπε και χωρίς να πουν τίποτα άλλο έφυγε και πήγε διπλα.
Η Μάχη του άνοιξε αμέσως και κάθισαν μαζί στο σαλόνι.. Ο Αχιλλέας την κοιτούσε και περίμενε να μιλήσει.
"Λοιπόν; Τι έγινε;"την ρώτησε και ξεκίνησε εκεινος την κουβέντα.
"Είχα βγεί με τον Δημήτρη όπως ήδη ξέρεις" ξεκίνησε να λέει διστακτικά.
"Σου έκανε τίποτα ο μαλάκας; Μόνο αυτό πες μου" της είπε.
"Αχιλλέα σου έχω πει πολλές φορές ότι δεν μου αρέσουν οι λέξεις που χρησιμοποιείς" τον μαλώσω κατά κάποιο τρόπο εκείνη..
"Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ ούτε να σκέφτομαι ότι κάποιος σε έχει έστω ενοχλήσει" δικαιολογήθηκε.
"Το ξέρω Αχιλλέα μου" του είπε και κάθισε δίπλα του." Αλλά όχι...δεν μου έκανε κάτι... Έτος του ότι με φίλησε" συνέχισε.
"Σε φίλησε;" Την ρώτησε εκείνος.
"Ναι.. και δεν ξέρω ήθελα να σου μιλήσω γιατί ένιωσα πολύ περίεργα... Άβολα' του εξήγησε.
"Γιατί όλο αυτό; Δεν ήταν και το πρώτο σου φιλί" της είπε.
"Πες μου ότι θυμάσαι ακόμα εκείνη την μέρα;" Τον ρώτησε και με τα χέρια κάλυψε το πρόσωπο της.
"Γιατί; Εσύ την ξέχασες;" Την ρώτησε και γέλασε.
"Θα ήθελα πολύ να την είχα ξεχάσει... Ένιωσα τόσο άσχημα εκείνη την μέρα" του είπε και άφησε κάτω τα χέρια της.
"Ανδρομάχη... Ήμασταν δεκατριών χρονών... Και στην τελική δεν έγινε και κάτι... Απλά έδωσες το πρώτο σου φιλί με τον καλύτερο σου φίλο ακριβώς την ημέρα που έγινες δεκατριών και μέχρι σήμερα έμεινες με την ανάμνηση που είχες τότε με εμένα" της είπε και γέλασε για να μην την κάνει να νιώθει άβολα.
"Το θέμα δεν είναι αυτό όμως" είπε εκείνη και επέστρεψαν στην κουβέντα τους.
"Ποιο είναι; Ο Δημήτρης σε φίλησε... Ωραία... Εσύ; Τι ένιωσες; Σ' άρεσε...ένιωθες καλά με αυτό ; Θέλεις να ξανά γίνει;" Την ρώτησε προσπαθώντας να καταλάβει.
"Νομίζω πως ναι.... είναι αρχή ακόμα... Δεν ξέρω πως τα πάει" του απάντησε.
"Τα έχετε κορίτσι μου γλυκό; Ένα ένα θα τα βγάζω" της είπε.
"Μου το ζήτησε και αυτό ..είπε να δούμε πως θα πάει και συμφώνησα" του είπε εκείνη.
"Αν και δεν τον συμπαθώ τον τύπο... Θα σου πω συγχαρητήρια... Μπήκες στην ζωή της σχέσης στα 17 σου... Δεν μπορώ να πω ότι άργησες και πολύ φυσιολογικα τα πράγματα... Αν δεις βέβαια ότι κάτι δεν πάει καλά απλά το σταματάς..." Της είπε συμβουλευτικά. " Έγω ξέρεις ότι είμαι δίπλα σου και στις χαρες και στις λύπες σου που εύχομαι να μην έχεις ποτέ.. μόνο χαρές να έχεις" της είπε και εκείνη τον αγκάλιασε.
"Σ' αγαπάω τόσο πολύ... Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα" του είπε.
"Πάρτυ ίσως" ειπε εκείνος και ενώ η Μάχη τον άφηνε από την αγκαλιά της γέλασε.
"Ώρες ώρες μου την σπας...αλλά σημαίνεις πολλά για εμένα Αχιλλέα... Και όπως είσαι εσύ δίπλα μου έτσι θα είμαι και εγώ" του και του χαμογέλασε.
"Λοιπόν νομίζω ότι το ξενύχτησες λίγο απόψε και δεν φημίζεσαι για την ευκολία που ξυπνάς το πρωί.. άρα έφυγα.. για να κοιμηθείς" της είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ.
"Μείνε εδώ... Έτσι και αλλιώς η μάνα μου είναι βραδινή" του είπε πριν φύγει.
"Για άλλη μια φορά φοβάσαι να μείνεις μόνη σου " της είπε
"Καλά αν δεν θες μην μένεις..εγώ έτσι στο είπα για να έχω παρέα...και δεν φοβάμαι" του είπε εκείνη.
"Θα μείνω μόνο και μόνο επειδή ξέρω ότι φοβάσαι... Πάω να πάρω τα πράγματα μου από το σπίτι και έρχομαι"της εκεί και έφυγε. Μετά από πέντε λεπτά ήταν πάλι στο σπίτι της φόρεσε την μαύρη φαρδιά φόρμα του και ένα κοντομάνικο μπλουζάκι του και ξάπλωσε δίπλα της. Η Μάχη είχε μεγάλο κρεβάτι ώστε όταν ερχόταν ο Σωτήρης από την Αμερική να είχαν χώρο στο σπίτι για να κοιμηθούν και αυτός και οι γονείς του και φυσικά δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Αχιλλέας είχε μείνει μαζί της όταν η μαμά της ήταν βραδινή. Όντως φοβόταν λίγο αλλά πολλες φορές δεν το έλεγε. Ο πατέρας σπάνια ήταν στο σπίτι και πολλές φορές ώρες μόνη της. Πόσο της είχε λείψει ο πατέρας της. Ταξίδευε πολύ.. περίμενε πως και πως να έρθουν τα Χριστούγεννα που είχε την άδεια του για να τον δει.
"Καληνύχτα" της είπε ο Αχιλλέας και έγυρε στο μαξιλάρι.
"Καληνύχτα" του είπε και εκείνη και την πήρε ο ύπνος με το που έκλεισε τα μάτια της.

______________________________________________

Χευ

Τι κάνατε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο

Ελπίζω να σας άρεσε

Αυτά από εμένα

Τα λέμε στο επόμενο

Φιλάκια πολλά 😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘