benim bi'çare hislerim vardı,
dudaklarına susayan.
sen dudaklarımı körelttin,
lakin kalbimde bir yer hep sayıkladı adını.
yardım çağrısı dolanırdı dilime,
unutmak isterdim o anı;
saat gece yarısına serenat ederken,
uzaktan uzağa izliyordum seni.
az öncesinde ağladığım sessiz konuşmalarımızdan biri geçmişti içimde.
sigarana yapışmıştın, valsimi bitirmiş yanına geliyordum.
kalbimdeki yerinin sağ kısmına...
diğer yönde hafif bir trafik oluşmuş, sen sebepli,
hafif körelmiş, ve kahrolası birkaç kaza...
neyse,
lafı sen olunca değil de, akşamüstü gelince pek geveliyorum.
satırlarım çok sana ama hislerim pek bi'kifayetsiz.
karanlığın ardında sevişiyor korkum ile çırpınan gölgem,
sarılıyoruz konuşamadığımız yerlerden...
ben kendime sarılıyorum yokluğunu kapatmak adına,
sen ise benden çok daha güzel bir kadına...
senin en sevmediğin renge bürünmüş,
kırmızı elbisesi olan bir kadına.
ya da,
seviyor muydun,
tüm sevmemişliklerin gibi,
bu rengi?
beni..?
