Yavuz arabayla yolu epey gitti ama Bahar'ı göremedi. Arabayı sağa çekip indi.
Yavuz: "Bu kadar kısa sürede nereye kayboldu. Bahar! Bahar!" Diye seslendi.
Arabaya bindi. Yavaş yavaş ilerleyip yolu kontrol etti. Ama Bahar yoktu. Yavuz endişelenmeye başlamıştı.
Yavuz: Neyse kötü düşünmeyeyim. Belki yoldan bir araba bulup eve gitmiştir.
Nazlı'nın evine geldi. Uzun süre kapıyı çaldı açan olmadı. Ateş'i aradı.
Yavuz: Ateş Nazlı nerde? Evine geldim kimse yok.
Ateş: Nazlı'nın nöbeti vardı hastanededir. Ne oldu? Sesin telaşlı geliyor.
Yavuz: Bahar yok!
Ateş: Nasıl yok? Oğlum beraber değil miydiniz?
Yavuz: Anlatırım sonra. Şimdi Nazlı'yı bulmam lazım.
Ateş: İyi hastaneye git bende geliyorum.
***
Nazlı Yavuz'u görünce küplere bindi. Hışımla Yavuz'un yanına vardı.
Nazlı: Nerde Bahar? Nereye götürdün?
Yavuz: Bende onun için geldim. Bahar yok sana gelmedi mi?
Nazlı: Ne demek yok? Sen dün alıp götürdün.
Yavuz: Sabah tartıştık. Çıktı gitti bende peşinden gittim dönmeyince arabayı almaya gittim eve bırakacaktım. Döndüğümde yoktu.
Nazlı: Daha başına ne işler açacaksın acaba? Yetmedi mi ya mahvettin kızı? Madem sevmiyorsun uzak dur uzak!
Yavuz: Bahar'ı bulmama yardım edecek misin?
Nazlı: Edeceğim ama Bahar için. Funda teyzeyi arayayım belki ordadır.
Funda: Nazlıcım.
Nazlı: Nasılsın Funda teyze.
Funda: İyiyim canım sen nasılsın?
Nazlı: "İyiyim bende." Nasıl soracağını bilmiyordu, kıvranıyordu ki;
Funda: Bahar nasıl? Biraz toparlayabildi mi?
Nazlı: E-evet iyi daha iyi. Zaten onun için aradım. Nöbetten çıktı eve gidip yatacaktı annemi ara merak etmesin dedi. Ondan şey yaptım aradım.
Funda: Sağol canım. Kendinize dikkat edin.
Nazlı: Yok! Kadın bir de Bahar'ı bana sordu.
Yavuz: Yalnız kalmak isteyince nereye gider.
Nazlı: Yani genelde bana gelir. Dertleşiriz. Ya da dün geceki gibi bara gideriz. Ama ikimiz de yalnız gitmedik hiç.
Yavuz: Biz yine Ateş'le bakalım bir.
Nazlı: Bana da haber verin.
***
3 SAAT SONRA
Yavuz ve Ateş Nazlı'nın evine geldi.
Yavuz: Yok! Yok kafayı yiyeceğim
Nazlı: Niye dövünüyorsun ki? Bunların hepsi senin yüzünden oldu!
Yavuz: Biliyorum. Allah benim belamı versin!
Ateş: Tamam şimdi birbirinizi suçlama zamanı değil. Önce Bahar'ı bulalım.
Nazlı: "Ya başına birşey geldiyse?" Başını elleri arasına alıp oturdu.
Yavuz: Başka birşey gelmiyor mu aklına? Nereye gitmiş olabilir?
Nazlı: Bilmiyorum! Bilmiyorum! Karakola gidelim.
Yavuz: Gitsek de boş. Yirmi dört saat dolmadan kayıp sayılmıyor.
Nazlı: Böyle bekleyecek miyiz?
Ateş Nazlı'nın omuzlarını sıvazladı. "Korkma kötü birşey olmayacak.
Nazlı: İnsallah! Funda teyzelere söylesek mi?
Ateş: Ne diyorsun abi?
Yavuz: Yarına kadar bekleyelim. Bir ses çıkmazsa söyleriz.
Nazlı: Kesin birşey oldu. Yoksa Bahar bana gelirdi. Off Allah'ım sen yardım et.
Yavuz'un gözleri dolmuştu. Banyoya gitti. Gözyaşlarını anca bırakabildi. Eli kolu bağlıydı. Bahar'a ne olduğunu bilmiyordu. Duvarı yumrukladı. Elleri kan içinde kalmıştı. Olduğu yere çöktü.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ALIN SİZE ACI ÇEKEN YAVUZ 😈😈
Sesi dışardan duyuluyordu.
Nazlı: Gidelim mi?
Ateş: Yalnız bırakalım. Bizim görmemizi istemez zaten.
Nazlı: Bu ne gurur arkadaş? Zaten ne olduysa onun bu gururu bu egosu yüzünden oldu.
Ateş: Öyle değil! Korkuyor. Bunu anlamak bu kadar zor mu?
Nazlı: Neyden korkuyor ya neyden?
Ateş: Yeniden sevdiğini kaybetmekten.
Nazlı: Ne fark ediyor? Bak şimdi de yıkıldı. Yani neymiş kaçınca kurtulamıyormuş insan. Bahar'dan uzak durmak için Bahar'ı defalarca kırdı. Ne oldu bak Bahar yok o da perişan.
***
Hamit Yavuz'u aradı. "Oğlum iki gündür sende Bahar da yoksunuz. Nerdesiniz?"
Yavuz: Dağ evindeyiz baba. Sorunlarımızı çözmeye çalışıyoruz.
Hamit: İyi iyi. Çözün bakalım.
Gülümser: Nerdelermiş?
Hamit: Dağ evine gitmişler. Neyse oğlum Bahar'a selam söyle dikkat edin.
Yavuz: Tamam söylerim baba.
***
Nazlı koktukta uyuyakalmıştı. Ateş de sandalyede başını masaya koyup uyumuştu.
Yavuz pencerenin önünde oturuyordu. Bütün gece gözüne uyku girmemişti. "Nerdesin Bahar? Nerde?"
Nazlı uyandı. "Ne oldu? Var mı bir haber?"
Yavuz: Yok! Yok benim sabrım kalmadı artık!
Nazlı: Artık karakola gidelim. Başka çaremiz yok!
Yavuz: Haklısın galiba!
Nazlı: Ateş! Ateş!
Ateş: Ne oldu? Haber mi var?
Nazlı: Yok. Karakola gideceğiz.
Ateş: İyi gidelim hemen.
Hazırlandılar. Çıkıp arabaya bindiler. Yavuz'un telefonuna bir mesaj geldi. Yavuz mesajı açınca gözbebekleri büyüdü. "Baharrr!"
Biraz işim var bu kadar yazabildim. Sınır geçtiği için paylaştım. Hem biraz heyecan olur 😉
